Nawozy potasowe dzieli się na nisko- i wysokoprocentowe. Do niskoprocentowych zaliczane są te nawozy, które zawierają poniżej 25% K20. Potas w nawozach potasowych występuje w postaci chlorkowej lub siarczanowej. Nawozy potasowe otrzymuje się z surowych soli potasowych – kopalin. Po przerobie dostarczane są na rynek następujące nawozy potasowe: kainity, skoncentrowana sól potasowa i siarczan potasowy.
Kainit zawiera 14-18% K20 i 7-9% MgO. Jest to zmielona kopalina, zawierająca dużo domieszek soli towarzyszących, m.in. soli kuchennej i siarczanu magnezowego; mogą też występować niektóre mikroelementy, najczęściej bor. Nawozy, zawierające stosunkowo dużo magnezu, sprzedawane są pod nazwą kainitu magnezowego. Kainit stosuje się też do usuwania chwastów poprzez rozsiewanie go na zachwaszczoną ziemię. Nawozy te nie mogą być stosowane pod rośliny sadownicze i warzywa przez dłuższy czas, ponieważ zawierają dużą ilość chlorków, na które są wrażliwe wszystkie rośliny ogrodnicze.
Skoncentrowana sól potasowa, otrzymywana z przerobu kopalin, zawiera 50-60% K20 i jest nawozem chlorkowym najczęściej stosowanym. Można nią nawozić rośliny mniej wrażliwe na chlorki. Nadaje się szczególnie na gleby ciężkie i ubogie w węglan wapniowy.
Siarczan potasowy, produkowany w zakładach nawozowych, zawiera 48-52% K20. Jest on biały, krystaliczny, mało higroskopijny, wygodny do siewu. Stosowany jest pod rośliny wrażliwe na chlor, takie jak: porzeczki białe i czerwone, agrest, maliny, winorośl i wiśnie, a z warzyw pod. szpinak, sałatę, cebulę, ogórki, pomidory i fasolę. Nawozy potasowe stosuje się w zasadzie przedsiewnie, gdyż potas jest zatrzymywany przez kompleks sorbcyjny. Po wysiewie powinien być wymieszany w co najmniej 20-centymetrowej warstwie gleby. Nawozy potasowe można również stosować pogłównie.
Nawozy magnezowe, zawierające wyłącznie magnez, nie są u nas produkowane. Techniczny siarczan magnezowy, zawierający 16% MgO, stosowany jest na gleby lekko kwaśne, obojętne i zasadowe, najczęściej jednak do dolistnego nawożenia roślin. W przypadku widocznego niedoboru magnezu u roślin opryskuje się je 2% roztworem siarczanu magnezowego. Opryskiwanie takie stosuje się 3-6 razy po kwitnieniu, w odstępach tygodniowych.
Drugim nawozem magnezowym jest kizeryt, minerał zawierający siarczan magnezu, stosowany do produkcji kalimagnezji (mieszany z siarczanem potasowym). Do nawozów magnezowych zalicza się także dolomity wydobywane na Dolnym Śląsku, zawierające 20% tlenku magnezu i 31% tlenku wapnia.
Wysokość dawki nawozu magnezowego pod rośliny warzywne zależy od zawartości magnezu w glebie i waha się od 1 do 4 kg siarczanu magnezowego na 100 m2. Dawki pod rośliny sadownicze wynoszą: na 1 drzewo 1-2 kg, na 1 krzew 0,5-1 kg siarczanu magnezowego. Pod truskawki i maliny stosuje się podobne dawki, jak pod warzywa. Na glebach silnie kwaśnych magnez jest wypłukiwany do warstw głębszych; w takich przypadkach, najczęściej na glebach lekkich, mogą wystąpić jego niedobory.