Złocień ogrodowy, chryzantema — Chrysanthemum morifolium
Złocień ogrodowy odznacza się rozgałęzioną łodygą sztywną, często u dołu zdrewniałą. Liście ogonkowe, w zarysie wąsko lub szeroko jajowate, pierzasto wcinane, są mniej lub bardziej skórzaste, górne zazwyczaj całobrzegie. Koszyczki kwiatowe zebrane są w baldachy, rzadziej osadzone pojedynczo. Ze względu na wielkość koszyczków kwiatowych rozróżniamy złocienie wielkokwiatowe (o średnicy ponad 10 cm) i drobnokwiatowe (o średnicy od 2 do 6 cm). Ponadto mogą być złocienie pojedyncze, gdy w koszyczku kwiaty brzeżne są języczkowe, a środkowe rurkowe lub złocienie pełne — gdy w koszyczku znajdują się głównie kwiaty języczkowe albo kwiaty rurkowe są silniej wykształcone i zabarwione tak samo jak języczkowe.
Na kwiat cięty najczęściej uprawiane są złocienie wielkokwiatowe o koszyczkach pełnych, zabarwione biało (np. ,,Fred Shoesmith” „Mefo”), żółto („Connie Mayhew”, „Golden Balcombe Perfection”, „Golden Fred Shoesmith”), brązowożółto („Balcombe Perfection”), różowo („Bernea”, „Mayford Crimson”), purpurowoczerwono („Crimson Robe”) oraz fioletowo („Dark Orchid Queen”).
Wybór roślin matecznych. Złocienie rozmnażamy przez sadzonkowanie. W czasie kwitnienia wybieramy rośliny mateczne; powinny to być egzemplarze silnie rozrośnięte, o kwiatach dobrze wykształconych, zdrowych, typowych dla danej odmiany. Zaznaczamy je etykietami z nazwą odmiany. Po ścięciu kwiatów doniczki ustawia się na stołach w szklarni zimnej o temperaturze 3—5°. Podlewamy je słabo, mniej więcej co 10—14 dni. Przetrzymywanie roślin pod stołami jest niezalecane, gdyż rośliny są łatwo zakażane przez czynniki chorobotwórcze i wydają słabe pędy. Na 4—6 tygodni przed rozpoczęciem sadzonkowania podwyższamy temperaturę do 3—12°. W dni słoneczne szklarnię należy wietrzyć.
Przygotowanie sadzonek. Pora przygotowywania sadzonek zależy od odmiany i od tego, na ile pędów będą prowadzone. Ogólnie można powiedzieć, że odmiany wczesne sadzonkujemy przez luty i pierwszą połowę marca, średnio wczesne od połowy marca do połowy kwietnia, później od kwietnia do pierwszych dni maja. Należy przy tym pamiętać, że jeśli rośliny mają być prowadzone na 3 albo 5 pędów, to sadzonki powinny być przygotowane 2 albo 4 tygodnie wcześniej niż te, które będą prowadzone na 1 pęd. Na sadzonki nadają się zarówno pędy odziomkowe jak i łodygowe, byle nie były wybiegnięte, lecz krępe i dobrze rozwinięte. Sadzonki powinny mieć długość około 5 cm. Jeśli jest ich niewiele umieszczamy je w skrzynkach, jeśli dużo — wprost na stołach. Od kwietnia można także sadzonkować w inspektach.
Jako podłoże dla sadzonek stosuje się 3 cm warstwę torfu zmieszanego z 2 częściami gruboziarnistego piasku. Pod tę mieszaninę zalecane jest dać jeszcze 4—5 cm warstwę ziemi inspektowej, z której rośliny natychmiast po ukorzenieniu się będą mogły pobierać związki pokarmowe. Sadzonki umieszcza się płytko w odstępach 4X5 cm, po czym podlewa przez gęste sitko. Codziennie spryskuje się je rano i w południe, cieniuje w dni słoneczne i wietrzy od chwili, gdy zaczną się ukorzeniać.
Temperaturę utrzymuje się w granicach 14—16°. Ukorzeniają się po 2,5—3 tyg.
Uprawa roślin ukorzenionych. Ukorzenione złocienie sadzi się do doniczek o średnicy 8-9 cm, usuwając 2—3 dolne liście, które często bywają siedliskiem węgorków i chorób grzybowych. Stosuje się mieszankę złożoną z 2 części ziemi inspektowej, 1 części torfu i 1 części piasku.
Jeśli rośliny mają być prowadzone na kilka pędów, uszczykujemy pęd główny gdy osiągnie 15—20 cm wysokości. W wyniku tego zabiegu z kątów liści wyrastają pędy, z których pozostawia się 3 lub 5 najsilniejszych. Czynność ta powinna być wykonana najpóźniej w końcu maja. W kątach liści rosnących pędów (lub pędu, jeśli rośliny prowadzi się jako jednopędowe) ukazują się pędy boczne, które należy wyłamywać, gdy są jeszcze zupełnie małe, najlepiej rano i to w dzień pochmurny.
Przebieg dalszej uprawy będzie zależał od wybranego sposobu produkcji, istnieje bowiem kilka metod (np. uprawa przez cały czas w szklarni, uprawa częściowo w gruncie, częściowo w szklarni itp.), których wybór zależy zwykle od możliwości gospodarstwa.