Normy wysiewu nasion są bardzo różne i wahają się w granicach od 10 do 30 g na 1 m2, zależnie od wielkości nasion i rodzaju trawnika.
Przykrycie nasion po wysiewie może być wykonywane dwoma sposobami. Pierwszy polega na płytkim przemieszaniu ziemi grabiami lub kolczatką. Sposób ten nie zapewnia przykrycia wszystkich nasion i część pozostaje na powierzchni, natomiast nasiona przykryte znajdują się na różnych głębokościach, co powoduje nierównomierne kiełkowanie i wschodzenie. Drugi sposób polega na przykryciu obsianej powierzchni jednocentymetrową warstwą ziemi, co daje możliwość przykrycia wszystkich nasion oraz stwarza lepsze i równomierne warunki kiełkowania. Sposób ten jest bardziej pracochłonny, lecz powinien być stosowany tam, gdzie zależy nam na dobrej jakości trawnika (boiska sportowe).
Wysiane trawy wschodzą po 7—14 dniach, zależnie od warunków.
Ziemia do przykrycia powinna być dość luźna, aby nie powodowała zaskorupienia się powierzchni po obfitym opadzie deszczu. Bardzo dobre wyniki daje przykrywanie nasion mieszanką ziemi z miałem torfowym, co stwarza lepsze warunki wilgotności i dostępu powietrza.
Powierzchnia terenu po przykryciu nasion powinna być uwałowana lekkim wałem w celu ostatecznego wyrównania i stworzenia lepszych warunków podsiąkania.
Nasiona do skiełkowania wymagają odpowiedniej wilgotności i, jeśli gleba jest nadmiernie przesuszona, trawnik należy podlewać. Podlewać należy strumieniem wody silnie rozproszonym i stopniowo, aby nie powodować zaskorupienia się powierzchni. Ilość wody powinna być taka, aby przesiąkła na głębokość 2—3 cm.
Gdy trawa wyrośnie na wysokość 5—10 cm, należy przeprowadzić pierwsze koszenie. Trawnik może być koszony ręcznie — kosą lub mechanicznie — kosiarką.
Istnieją dwa typy kosiarek różniące się sposobem cięcia. Pierwsza z nich — kosiarka bębnowa — zbudowana jest z jednego poziomo umieszczonego nieruchomego ostrza i kilku skośnie umieszczonych ostrzy na obracającym się wale. Kosiarki tego typu produkowane są jako ręczne i wyposażone w silnik spalinowy. Drugi typ kosiarek to kosiarki, rotorowe, zbudowane z umieszczonego na osi silnika noża, wirującego w płaszczyźnie poziomej.
Pierwsze koszenie należy przeprowadzić tylko bardzo ostrymi kosami lub kosiarkami, ponieważ słabo jeszcze ukorzeniona trawa może być łatwo podrywana. Z tego też powodu po pierwszym koszeniu zalecane jest lekkie uwałowanie trawnika.
Po pierwszym koszeniu dobrze jest zasilić trawnik niewielką dawką (0,5—1 kg na ar) saletry wapniowej.
Częstość koszenia trawnika zależy od jakości stosowanych traw, siły ich wzrostu, przeznaczenia trawnika i bardzo często od możliwości technicznych.
Wysokość cięcia trawy wynosi od 3 do 5 cm. Zaleca się utrzymywanie wyższego poziomu cięcia w okresie długotrwałej suszy, co wpływa na lepsze zacienienie powierzchni gleby.
Następne koszenie powinno być wykonane wtedy, gdy trawa odrośnie na wysokość 4—6 cm. Następuje to po 7—10 dniach. Dlatego najbardziej zalecane jest koszenie trawników ogrodowych w odstępach tygodniowych. Koszenie co dwa tygodnie może już powodować występowanie dużej ilości chwastów oraz wyleganie i gnicie trawy, a miejsca takie po skosizeniu trawy są żółte. Zbyt rzadkie koszenie powoduje bardzo nierównomierny rozwój różnych gatunków traw użytych w mieszance, co bardzo obniża wartość trawnika. Rzadkie koszenie sprzyja też pojawianiu się różnych roślin, często zupełnie niepożądanych.
Zbyt rzadkie koszenie trawników ogrodowych powoduje w rezultacie niszczenie ich lub przekształcenie w trawniki łąkowe o zupełnie zmienionym składzie roślin.
Skoszona trawa może być usuwana z powierzchni trawnika lub może pozostawać w postaci bardzo drobno pociętych kawałków, tworzących ściółkę trawnika, jeżeli koszenie wykonywane jest kosiarkami mechanicznymi.
Zgrabienie skoszonej trawy jest konieczne po skoszeniu kosą. Nowoczesne kosiarki mechaniczne wyposażone są w specjalne zbiorniki, do których wpada skoszona trawa.
Gleba trawnika nie może być spulchniana narzędziami zwykle do tego celu stosowanymi. Do spulchniania gleby na trawnikach używane są specjalne narzędzia, tzw. aeratory, czyli przewietrzacze. Działanie ich polega na robieniu w pewnych odstępach otworów umożliwiających dostęp powietrza do korzeni. Zabieg ten powinien być przeprowadzony po wiosennym wygrabieniu trawnika z resztek martwych traw oraz kilkakrotnie w ciągu sezonu. Szczególnie zalecane jest częste używanie przewietrzacza na glebach zwięzłych.
W okresie suszy konieczne jest podlewanie trawników. Ilość wody użyta do podlewania powinna być taka, aby ziemia przemiękła na głębokość 10—15 cm. Na tej głębokości jest największe zagęszczenie korzeni i woda ta umożliwia również wykorzystywanie składników pokarmowych znajdujących się w glebie. Zraszanie trawników małą ilością wody jest niepożądane, ponieważ woda ta nie przenika do strefy korzeni i nie może być przez rośliny wykorzystana. Najlepszą porą podlewania są godziny popołudniowe. W dużych miastach, ze względu na ograniczenie w korzystaniu z wody wodociągowej, podlewanie może odbywać się również w nocy.
Do podlewania używane są różne typy zraszaczy. Najczęściej stosowane są zraszacze obrotowe.
Chwasty na trawniku zwalcza się najskuteczniej przez właściwe i nie zaniedbywane koszenie. Częste koszenie ogranicza rozrastanie się chwastów oraz uniemożliwia kwitnienie i wydawanie nasion. Chwasty z grupy roślin dwuliściennych, występujące na trawniku, mogą być zwalczane chemicznie środkami chwastobójczymi. Środki te (np. Pielik lub Chwastox) stosuje się według przepisu na opakowaniu.