ZAKŁADANIE I PIELĘGNOWANIE KWIETNIKÓW BYLINOWYCH
Kwietniki bylinowe zakładane są podobnie jak sezonowe. Wykorzystując byliny do tworzenia kwietników należy brać pod uwagę pozostawanie ich przez kilka lat w tym samym miejscu oraz bardziej od roślin sezonowych zróżnicowane wymagania bylin. Dlatego też przygotowanie gleby w miejscu sadzenia powinno odpowiadać wymaganiom roślin na kilka lat.
Bardzo ważną czynnością w przygotowaniu gleby jest staranne usunięcie trwałych chwastów, jak np. perzu, podagrycznika, ostów itp., których usunięcie po posadzeniu bylin jest prawie niemożliwe.
Gleba powinna być uprawiona odpowiednio głęboko w celu utrzymania struktury gruzełkowatej i właściwej porowatości. Spulchnianie ziemi na większą głębokość nie jest już możliwe po posadzeniu większości bylin. Możliwe jest tylko lekkie powierzchowne spulchnianie. W czasie uprawy należy dodać odpowiednie do wymagań bylin składniki, ponieważ nie wszystkie rodzaje i gatunki mają te same potrzeby. Pewna grupa bylin, jak np. piwonie, ostróżki i lilie, będzie wymagała dużej dawki nawozu naturalnego i mineralnego oraz dawki wapna. Innej grupie, jak np. marcinkom, irysom, floksom, tawułkom lub złocieniom, wystarczy mała dawka nawozu naturalnego lub torfu i niewielka ilość nawozu mineralnego. Trzeba jednak pamiętać o tym, że wiele bylin jest zdolnych do rozwoju w bardzo nie sprzyjających warunkach, jednak nie znaczy to, że warunki takie im odpowiadają. Większość bylin reaguje bardzo korzystnie na dobre warunki glebowe i dobre nawożenie. Byliny w dobrych warunkach znacznie lepiej rosną, są o wiele zdrowsze i prawie zawsze dłużej i obficiej kwitną.
Nie należy nigdy sadzić bylin w sąsiedztwie roślin silnie konkurujących, np. drzew czy krzewów o płytkim systemie korzeniowym. Nie należy też sadzić bylin w małych grupach na trawniku, który jest poważnym konkurentem. W takich warunkach byliny źle rosną z powodu niedostatku wody oraz składników pokarmowych.
Sadzenie i dzielenie bylin może się odbywać w różnych porach roku. Większość jednak bylin najlepiej jest sadzić na wiosnę. Sadzenie należy zaczynać od roślin najszybciej rozpoczynających wegetację (np. omieg, pierwiosnek, gęsiówka). Na początku lata można jeszcze sadzić najpóźniej kwitnące marcinki. Sadzenie i przesadzanie bylin w ciągu lata jest możliwe, ale nie dotyczy to zbyt wielu gatunków. Dość dobrze znoszą takie przesadzanie te byliny, które mają silnie rozrośnięty system korzeniowy. Oczywiście, należy te rośliny przesadzać z dużą bryłą ziemi.
W końcu lata można dzielić i sadzić te byliny, które już skończyły kwitnienie, np. irysy lub pierwiosnki. Wczesną jesienią można dzielić i sadzić niemal wszystkie byliny kwitnące wiosną i latem. Nie należy sadzić późną jesienią, ponieważ nie wszystkie byliny mogą się w tym czasie dostatecznie ukorzenić, aby przetrwać zimę. Słabo ukorzenione młode rośliny mogą bardzo łatwo w okresie zimy zasychać. Dlatego też młode rośliny należy do nadejścia mrozów dostatecznie obficie podlewać, a na okres zimy lekko okryć, najlepiej gałązkami roślin iglastych lub cienką warstwą słomy.
Byliny cebulkowe należy sadzić w odpowiednich dla poszczególnych gatunków terminach — od lipca do listopada.
Technika sadzenia podobna jest jak przy systemie wielu innych roślin. Należy pamiętać o dokładnym wyrównaniu powierzchni ziemi, co bardzo ułatwia sadzenie roślin na odpowiednią głębokość. Byliny z dużymi bryłami lub obfitymi korzeniami powinny być sadzane nieco głębiej, ponieważ na Skutek osiadania ziemi rośliny takie mają tendencję „wychodzenia” ponad poziom ziemi. Ziemię między bylinami, szczególnie w pierwszym roku po posadzeniu dobrze jest wyłożyć przekompostowanym torfem, co znacznie ułatwia utrzymanie wody w glebie.
Pielęgnowanie kwietników bylinowych polega przede wszystkim na starannym niszczeniu chwastów. Chwasty należy wycinać wyłącznie za pomocą strzemiączka, żeby nie podcinać sąsiednich roślin. Chwasty rosnące wśród roślin gęsto posadzonych lub kobiercowych należy usuwać ręką, bez użycia narzędzi. Chwasty trudne do usuwania można podcinać nożem.
Podlewanie kwietników bylinowych jest potrzebne szczególnie w Okresie wczesnego lata po wiosennym sadzeniu. Podlewanie strumieniem rozproszonym w okresie pełnego wzrostu i kwitnienia może na skutek ciężaru wody powodować wyleganie roślin. Bardzo np. niszczą się od kropel deszczu kwiaty floksów. Dlatego podlewać należy tak, aby nie moczyć roślin, a strumień wody kierować na powierzchnię ziemi.
Byliny pozostające wiele lat w tym samym miejscu wymagają na ogół zasilania nawozami. Można do tego celu używać nawozów mineralnych w okresie wiosennym. Wysiany nawóz należy lekko wymieszać z ziemią przez płytkie motyczenie lub „zdrapanie” norkrosem, Niektóre nawozy, np. saletry, można rozpuszczać w wodzie, co zwiększa szybkość ich działania.
Zasilać można również przez wykładanie ziemi między roślinami dobrze przegniłym obornikiem lub kompostem.
Dość często stosowanym zabiegiem pielęgnacyjnym jest palikowanie roślin. Dotyczy to przede wszystkim bylin o wysokich i mało rozgałęzionych pędach. Przechylanie luib wyłamywanie pędów zdarza się najczęściej w okresie silnych deszczów i wiatrów. Podwiązywanie roślin o dużej ilości pędów może być dokonywane bez użycia palika. Podwiązywanie powinno być tak przeprowadzone, aby nie zniekształcało to całej rośliny. Nie należy pędów nadmiernie ściskać. Rośliny wiązane zbyt późno są na ogół bardzo zniekształcone i nie mogą nawet odzyskać prawidłowej formy.
Zapobiegać wylęganiu roślin można przez odpowiednie cięcia. Ma ono na celu spowodowanie większego rozkrzewienia się roślin. Przeprowadzone powinno być w okresie, gdy pędy osiągną trzecią część wysokości. Cięcie to może być powtórzone, gdy pędy mają dwie trzecie wysokości. Bardzo dobre wyniki daje przycinanie wysokich odmian dzielżanów i astrów. Przycinanie takie powoduje niewielkie opóźnienie kwitnienia.
Cięcie w celu opóźnienia kwitnienia może być specjalnie przeprowadzone w tej samej grupie na części roślin. Dzięki temu można uzyskać przedłużenie efektu kwitnienia.
Wiele bylin po przekwitnieniu ma brzydkie, zasychające kwiaty, które należy możliwie szybko ścinać. Pozostawienie kwiatów na dłuższy okres powoduje „wysilanie się” rośliny na zawiązywanie nasion.
Suche pędy niektórych bylin można zostawić na okres zimy, ponieważ stanowią one ciekawą dekorację ogrodu, zwłaszcza kiedy spadnie niewielki śnieg lub gdy są oszronione. Powinno się ścinać i palić pędy roślin porażonych różnymi chorobami, żeby nie powodować ich rozprzestrzeniania. Pozostawienie pędów bylin na rabatach przyczynia się do zatrzymywania większej ilości śniegu, który jest najlepszym okryciem na Okres zimy.