Ageratum meksykańskie, żeniszek — Ageratum houstonianum
Kwiaty ma niebieskie, purpurowe i białe. Uprawia się głównie odmiany niskie (20 cm), obficie kwitnące od czerwca do jesieni. Roślina ta najczęściej jest stosowana na obwódki, rabaty, grzędy, a także kwietniki dywanowe. Odmiany wyższe często są używane do wieńców, u nas bardzo rzadko uprawiane.
Nasiona wysiewa się w drugiej połowie lutego do skrzynek w szklarni (temperatura 12—15°) w ziemię inspektową z dodatkiem liściowej, piasku i torfu. Na 1 m2 wysiewa się 5—7 g nasion. Dla wyprodukowania 1000 roślin wystarczy g dobrze kiełkujących nasion. Gdy rośliny podrosną tak, że będzie widoczny pierwszy lub drugi liść, należy je przepikować w rozstawie 2X4 cm, a po trzech tygodniach ponownie przepikować do inspektów w rozstawie 5X8. Tak przygotowana rozsada wyda ładne, wyrównane rośliny, które sadzi się na miejsca stałe w drugiej połowie maja po ostatnich przymrozkach wiosennych w rozstawie 10—15 X 15—20 cm. Najlepiej rośnie w stanowisku słonecznym, glebie ciepłej i niezbyt wilgotnej.
Ageratum ma bardzo drobne nasiona; w 1 gramie znajduje się 6—8 tys. nasion. Roślinę tę rozmnaża się bardzo często z zielnych sadzonek pędowych, które tnie się wczesną wiosną (luty — marzec) z przezimowanych w szklarni specjalnie dobranych roślin matecznych. Uzyskuje się dzięki temu rośliny o wyrównanym wzroście, czego przeważnie nie osiągamy przy rozmnażaniu z nasion. Sadzonki należy wysadzić do ciepłego inspektu. Gdy się dobrze ukorzenią przesadza się je na miejsca stałe w rozstawie takiej samej jak rozsadę.
Aksamitka — Tagetes
W produkcji kwiaciarskiej obecnie znajdują się liczne odmiany trzech gatunków: 1) aksamitka wyniosła, osiągająca wysokość 40— —80 cm, o pełnych kwiatach pomarańczowej i żółtej barwy; 2) aksamitka rozłożysta lub, jak często bywa nazywana, dwubarwna (formy karłowe wysokości 20—30 cm i wysokie 40—75 cm) o kwiatach pełnych lub pojedynczych, żółtopomarańczowych z czerwoną plamą lub ciemnobrązowych z żółtym obrzeżeniem; 3) aksamitka drobna, dorastająca do 30 cm wysokości, z licznymi drobnymi kwiatami koloru pomarańczowego lub żółtego z czerwoną plamą u nasady płatków.
Aksamitka najczęściej jest stosowana do obsadzania rabat w formie obwódek, również na kwietniki i rabaty, zaś odmiany wyższe na kwiat cięty. Jest to łatwa w uprawie i dekoracyjna roślina, ma jednak dość intensywny ostry zapach, nie przez wszystkich łubiany. Ze względu na intensywne wydzielanie woni, rośliny te często są wysadzane między goździkami, w celu odstraszania gryzoni, które często niszczą (zjadają) goździki, gdyż zwierzęta te nie znoszą zapachu aksamitki. Ostatnio wyhodowano odmiany bez zapachu, a nawet o dość przyjemnej woni.
Aksamitki kwitną po 12 tygodniach od wysiewu, główny okres ich kwitnienia przypada na lipiec, sierpień i wrzesień, przedłużając się niekiedy do października.
Nasiona należy wysiewać do inspektu na początku kwietnia, można też zrobić to na rozsadniku zabezpieczając rośliny przed mrozami przez rozciągnięcie nad nimi folii polietylenowej. Jeżeli siewki mają być pikowane, na 1 m2 wysiewa się 10— 12 g nasion aksamitki wyniosłej lub rozłożystej, natomiast 6—8 g aksamitki drobnej, w przeciwnym wypadku normę wysiewu zmniejsza się o połowę. Przy wysiewie rzadkim pikowanie roślin jest zbędne, przy wysiewie gęstym siewki należy przepikować w rozstawie 3X5 cm, a w trzeciej dekadzie maja wysadzić na przygotowane miejsca stałe w gruncie.
Aksamitkę wyniosłą przeznaczoną na kwiat cięty należy sadzić na zagonach (4—5 rzędów, a w rzędzie co 30—35 cm). Jeżeli jest uprawiana w grupach, na rabatach lub kwietnikach, stosujemy rozstawę 40—50 X X 40—50 cm. Aksamitkę rozłożystą i drobną sadzi się w rozstawie 20—25 X 30—35 cm.