Szczaw
Liście szczawiu zawierają dużo witaminy C i A oraz żelaza. Ze względu na zawartość szczawianów nie jest zalecany do spożycia w większych ilościach. Szczaw wschodzi wcześnie na wiosnę i można go pędzić w inspekcie na zbiór w zimie i wczesną wiosną. Na jednym miejscu można go pozostawić przez 3-4 lata. Zimuje dobrze pod przykrywą śnieżną i odrasta wcześnie wiosną. Jest też mało wrażliwy na brak światła i dobrze rośnie w cieniu. Źle natomiast znosi suszę. Rośnie dobrze na każdej glebie, z wyjątkiem piaszczystych, ale najlepiej na żyznej, wilgotnej. Gleba pod szczaw powinna być głęboko i starannie uprawiona oraz nawieziona obornikiem (3-4 kg/m2) i nawozami mineralnymi w ilości: 20-30 g saletrzaku lub siarczanu amonu, 20-25 g superfosfatu i tyleż 40-procentowej soli potasowej.
Najkorzystniej wysiewać szczaw jako poplon po wczesnych warzywach uprawianych na oborniku, w rzędy odległe od siebie o 30-35 cm lub na zagonach, w rzędy co 20 cm. Na 1 m2 potrzeba 0,4-0,5 g nasion. Po wzejściu szczaw się odchwaszcza i przerywa, pozostawiając rośliny co 8-12 cm. Wyrastające pędy kwiatowe należy wycinać, aby nie osłabiły roślin. W czerwcu i sierpniu stosuje się zasilanie saletrą w ilości 10-20 g/m2.
Zbiór szczawiu rozpoczyna się zwykle 2-3 miesiące po siewie, gdy rozetki mają po kilka liści. Z 1 m2 można otrzymać ok. 1-1,5 kg liści.
Szczaw można pędzić. W tym celu nakłada się na zagon skrzynkę oszkloną albo też wykopuje na jesieni karpy, przechowuje w miejscu zabezpieczonym przed większym mrozem, a na wiosnę sadzi do skrzynek z ziemią i zapewnia temperaturę 12-1 6°C.
W Polsce uprawia się tylko dwie odmiany szczawiu: Lyoński i Belwilski. Pierwsza z nich jest odmianą plenną, szybko rośnie, dlatego używa się jej do wczesnej uprawy gruntowej i do pędzenia. Silnie się rozkrzewia, mrozoodporna i dobrze znosi suche lata. Rozeta liściowa duża, z dużą ilością szerokojajowatych, zielonożółtawych liści. Wcześnie wybija w pędy nasienne. Belwilski wolno rośnie i później wybija w pędy nasienne. Plenność i mrozoodporność średnia, po 3 latach kończy wegetację. Częste zbiory osłabiają roślinę i skracają okres użytkowania plantacji. Rozeta liściowa duża, ze średnią ilością dużych, owalnych, wydłużonych, mięsistych, jasnozielonych liści.