Oberżyna
Oberżyna (synonimy: bakłażan, gruszka miłosna) jest rośliną warzywną, której częścią jadalną jest owoc o barwie skórki w odcieniach fioletowych. Zawiera on duże ilości soli mineralnych, głównie fosforu i wapnia, a także dość dużo cukrów; odznacza się bardzo dobrym smakiem.
Oberżynę uprawia się z rozsady. Wymaga ona gleb średnio zwięzłych, zasobnych w próchnicę i dobrze nagrzewających się. Uprawia się ją w pierwszym roku po oborniku, najlepiej po grochu, fasoli, ogórkach lub cebuli. Obornika daje się pod uprawę tej rośliny więcej (5 kg/m2), i to dobrze rozłożonego, przekopując go na jesieni. Nawożenie mineralne stosuje się na 1 m2: 50-60 g superfosfatu, 40-50 g siarczanu potasu lub soli potasowej oraz 30 g saletrzaku. Oberżyna ma duże wymagania klimatyczne; najlepiej rośnie, gdy lato jest długie. Temperatura optymalna dla niej wynosi 18-30°C. W temperaturach niskich mogą opadać kwiaty i zawiązki. Dlatego też należy przeznaczać dla niej miejsca osłonięte i nasłonecznione.
Oberżynę można też uprawiać pod osłonami z folii. Do uprawy gruntowej sieje się oberżynę do skrzyneczki w połowie marca. Temperatura w okresie kiełkowania nasion powinna być wysoka (25-30°C). Po ukazaniu się pierwszego liścia u roślin przepikowuje się je do doniczek o średnicy 6-10 cm i ustawia w inspekcie. W celu wyprodukowania rozsady na 50 m2 (150-200 sztuk) wysiewa się około 3 g nasion. Po ukorzenieniu się rozsady zasila się ją dwukrotnie, co 2 tygodnie, dając na 10 sztuk, za pierwszym razem 3 g saletry wapniowej, a za drugim razem – 5 g siarczanu potasu i 3 g superfosfatu. Na tydzień przed wysadzeniem do gruntu rozsadę trzeba hartować przez zdejmowanie okna i zmniejszenie podlewania.
Sadzimy rośliny do gruntu w rozstawie 50X50 cm nie wcześniej niż w końcu maja, a nawet w początkach czerwca, nieco głębiej, niż rosły dotychczas. Przy uprawie oberżyny w inspekcie sadzi się pod jedno okno 6-8 roślin. Rośliny po wysadzeniu należy odchwaszczać, zasilać nawozami mineralnymi i podlewać dość obficie, gdyż niedostatek wody powoduje opadanie kwiatów i zawiązków owocowych. Również nawożenie azotem w okresie kwitnienia może spowodować opadanie kwiatów.
Owoce oberżyny należy zbierać kilkakrotnie w fazie dojrzałości użytkowej, tj. zanim osiągną dojrzałość fizjologiczną i stwardnieją. Owoc ścina się wraz z szypułką długości 2-3 cm. Z jednej rośliny możemy otrzymać 1-2 owoce.
Do uprawy mamy dwie odmiany: Rodo i Nr 12 X Delikates. Rodo jest odmianą wyhodowaną w Polsce. Jest ona bardzo wczesna, o długim okresie zbioru, może dać nawet do 5 owoców z krzaka. Przystosowana do uprawy w gruncie (nadaje się do uprawy pod folią i szkłem). Roślina dość silnie rozgałęziona, wysokości 50-60 cm (pod osłonami nawet do 100 cm), o sztywnej łodydze. Owoc cylindryczny, gruszkowato wydłużony, barwa skórki fioletowa, miąższ białozielony, średnio ścisły, bez goryczy. Przeciętny ciężar owocu 200-250 g.
Nr 12 X Delikates jest odmianą mieszańcową, bułgarską, bardzo dobrą w uprawie gruntowej i pod osłonami. Roślina silnie rozgałęziona, wysokości 40-60 cm. Na roślinie 3-5 owoców wydłużonych, cylindrycznych, lekko żebrowanych, o gładkiej powierzchni. Dojrzały owoc jest fioletowy, przy końcu fioletowooliwkowy. Miąższ białozielonkawy, średnio ścisły, bez goryczy. Ciężar owocu 200-300 g.