Boćwina

Warzywa liściowe obejmują gatunki roślin warzywnych z grupy warzyw sałatowych i tzw. zielonych (pietruszka naciowa, seler naciowy, boćwina, szpinak, rzeżucha itp.). Są to rośliny o krótkim okresie wegetacji i szybkim tempie wzrostu, wymagają więc dobrego nawożenia i stałej wilgotności gleby. Natomiast mają stosunkowo niskie wymagania pod względem temperatury i długości dnia. Z uwagi na krótki okres wegetacji mogą być uprawiane w przedplonie, międzyplonie lub poplonie, dzięki czemu okres ich spożycia, gdy stosujemy uprawę gruntową, trwa od początku maja do końca października, a jeśli uprawiamy pod szkłem – przez cały rok. Większość z nich jest spożywana w stanie surowym.

Boćwina

Boćwina, czyli burak liściowy, jest rośliną dwuletnią: w pierwszym roku tworzy dużą rozetę odziomkowych liści, a w drugim – pędy nasienne. Jego wartość odżywcza polega na stosunkowo dużej, w porównaniu z innymi warzywami, ilości lekko strawnego białka, wysokiej zawartości żelaza i wapnia oraz witamin. Częścią użytkową boćwiny są bardzo duże, mięsiste, często pomarszczone liście, barwy od żółtozielonej do ciemnozielonej, zależnie od odmiany, które można przyrządzać jak szpinak, oraz szerokie soczyste ogonki liściowe, które przygotowuje się do jedzenia jak szparagi.
Burak liściowy jest mało wymagający pod względem klimatu i gleby. Znosi dobrze przymrozki. Wysiewa się go w kwietniu, w rzędy co 30-40 cm, w ilości 2 g/m2. Po wzejściu trzeba rośliny przerwać, pozostawiając je co 20 cm. W przypadku uprawy dla samych liści sieje się gęściej (3 g/m2) i pozostawia rośliny co 5-8 cm. W okresie wegetacji zasila się rośliny, stosując 2 lub 3 razy po 20 g saletrzaku na 1 m2. Okres od siewu do zbioru trwa 8-10 tygodni.
Uprawiana jest tylko jedna odmiana – Lukullus, której liście mają do 70 cm długości i 30 cm szerokości, są pokarbowane, żółtozielone, ogonki liściowe zaś zielonkawobiałe, grube.