Szczypiorek
Szczypiorek jest rośliną trwałą, która tworzy kępy złożone z maleńkich cebulek. Na jednym miejscu nie powinien jednak rosnąć dłużej niż 4 lata. Szczypiorek nie jest wrażliwy na mrozy i zimuje bardzo dobrze w gruncie bez przykrycia. Rośnie dobrze w miejscach lekko zacienionych i dostatecznie wilgotnych. Zagon nawozi się jesienią przegniłym obornikiem (5-6 kg/m2) i nawozami mineralnymi w dawkach na 1 m2: 25 g superfosfatu i 25-30 g 40-procentowej soli potasowej.
Szczypiorek rozmnażamy z nasion lub przez podział kęp. Nasiona siejemy na rozsadniku w ilości 5 g na 1 m2, w rzędy co 6 cm, możliwie wcześnie. Po 2 miesiącach od wysiewu, zwykle w maju, rozsadę wysadza się na miejsce stałe w rozstawie 30X20 cm, przy czym w jedno miejsce sadzi się 5-8 roślin, aby od razu utworzyć małe kępki. Sadzi się tak głęboko, jak szczypiorek rósł na rozsadniku. Przy rozmnażaniu przez podział, zwykle po zbiorach, wykopuje się kępy i dzieli się na kilka części, które wysadza się na nowe miejsce.
Prace pielęgnacyjne polegają na odchwaszczaniu i podsypywaniu corocznie nawozami mineralnymi w dawce 30 g saletrzaku, 10 g superfosfatu i 20 g siarczaniu potasu na 1 m2. Pędy kwiatowe ścina się, aby nie osłabiały wzrostu szczypioru.
Zbiór szczypiorku może trwać od kwietnia do późnej jesieni. Z 1 m2 otrzymuje się około 2,3 kg szczypiorku. Szczypiorek może być pędzony zimą w mieszkaniu, posadzony w skrzynkach.