ŚRODKI CHEMICZNE STOSOWANE W OCHRONIE ROŚLIN
W ogrodach działkowych i przydomowych nie powinno się stosować środków chemicznych charakteryzujących się wysoką toksycznością albo długą karencją, o czym była już mowa wcześniej. Należą do nich między innymi: Bi 58 EC, Ekatin, Lebaycid, Metasystox, Melipax, Nemafos, Oleo-Wofatox, Phytosol, Thiodan i Tinox. Zalecenia dotyczące ochrony roślin w pracowniczych ogrodach działkowych, opracowane przez Krajową Radę Polskiego Związku Działkowców (zalecenia takie są opracowywane co 2 lata) i zatwierdzone przez Instytut Ochrony Roślin w Poznaniu do stosowania, zawierają wykaz preparatów chemicznych dozwolonych do użycia w pracowniczych ogrodach działkowych.
Do szkodników wielożernych, występujących na roślinach ogrodniczych, należą gąsienice wielu gatunków motyli i larwy różnych gatunków błonkówek, przy czym do najczęściej spotykanych w naszych ogródkach, występujących na drzewach i krzewach owocowych oraz ozdobnych, należą gąsienice: piędzika przedzimka (wylęgają się w kwietniu, po pękaniu pąków; są żółtozielone, nie owłosione, z trzema białymi pasami po bokach); pierścienicy nadrzewki (żerują od kwietnia do końca czerwca, najpierw na rozwijających się pąkach, następnie na liściach drzew owocowych i ozdobnych; są nie-bieskoszare, z dwoma bardzo wyraźnymi błękitnymi pasami po bokach i niebieską głową, przez środek grzbietu biegnie biały pas, a na bokach wąskie pasy czerwone i żółtobrązowe, ciało jest delikatnie owłosione); znamionówki tarniówki (żerują od maja do lipca, zjadając liście, a także wygryzając duże dziury w zawiązkach owoców; są popielate z czarną głową, z czerwonymi brodawkami i z rudożółtymi oraz białymi podłużnymi liniami na grzbiecie i bokach; na segmentach odwłokowych znajdują się cztery żółte lub żółtopomarańczowe pióropusze włosków); brudnicy nieparki (żerują na liściach jabłoni, śliw oraz różnych drzew liściastych od kwietnia do końca czerwca; zjadają blaszkę liściową, zaczynając od brzegu; są silnie owłosione, w młodszych stadiach czarne, w starszych – brązowoczarne, z trzema żółtymi pasami wzdłuż ciała; na górnej stronie pierwszych pięciu segmentów znajdują się po 2 niebieskie brodawki, a na segmentach tylnej części ciała – czerwone); niestrzępa głogowca (żerują na jabłoniach, śliwach i głogach, niekiedy na gruszach, morelach i czereśniach, w drugiej połowie lata i jesienią, a także wczesną wiosną w okresie nabrzmiewania pąków kwiatowych; żerują w pąkach lub na -nich, zjadając całkowicie zawiązki liści i kwiatostanów, a po rozwinięciu się liści zżerają je od brzegów, doprowadzając czasem do goło-żeru; młode gąsienice są jasnobrązowe, dorosłe szaroniebieskie z trzema czarnymi i dwoma brunatnopomarańczowymi pasami wzdłuż ciała); wznosika doparka (gąsienica długości około 12 mm jest żółtawa z dwoma rzędami czarnych brodawek; są szczególnie groźne dla młodych drzew); różnych gatunków zwojkówek (należy tu około 20 gatunków motyli, których gąsienice żerują niemal na wszystkich częściach drzew owocowych: w pąkach kwiatowych i liściowych, na owocach i w korze, głównie jednak na liściach; do najczęściej spotykanych należą: wydłubka oczateczka, płatkówka pstrocineczka, zwójka różóweczka, zwójka porzeczkóweczka i zwójka koróweczka); a także gąsienice zawisaków.
Do groźnych szkodników roślin kapustnych należą: gąsienice bielinków kapustnika i rzepnika (gąsienice bielinka kapustnika wyżerają w liściach dziury, a przy masowym występowaniu – pozostawiają nagie ich szkielety; są one niebieskawozielone z licznymi czarnymi plamkami, dorastają do 4 cm długości; gąsienice rzepnika, w odróżnieniu od poprzednich, żerują pojedynczo, wgryzając się do główek kapusty i róż kalafiora, są intensywnie zielone, aksamitne, z trzema podłużnymi, żółtawymi pasami na grzbiecie); gąsienice piętnówki kapustnicy (uszkadzają one średnio wczesne i późne odmiany warzyw kapustnych; początkowo maleńkie zielone gąsienice wygryzają nieregularne dziury w liściach, później wgryzają się głęboko do wnętrza główek bądź róż kalafiora, zanieczyszczając wygryzione chodniki odchodami; wewnątrz główki znajdują się gąsienice długości około 5 cm o zabarwieniu od szarozielonego przez brunatne do czarnego; na stronie grzbietowej ciała mają dwa żółtawe pasy biegnące wzdłuż i żółte, poprzeczne pręgi); gąsienice tantnisia krzyżowiaczka (które robią małe, nieregularne dziurki w liściach; gąsienice pierwszego pokolenia żerują w czerwcu, drugiego – pod koniec lipca i sierpnia, a trzeciego – w sierpniu i we wrześniu; są one niewielkie, ok. 12 mm, jasnozielone).
Wymienione szkodniki zwalcza się za pomocą preparatów bakteryjnych (Bactospeine, Dipel), nieszkodliwych dla ludzi i zwierząt. Przy większym nasileniu występowania opryskuje się rośliny preparatami chemicznymi: Basudin 25 EC w stężenia 0,1%, Gardona 24 EC w stężeniu 0,3% lub Owadofos pł. 50 w stężeniu 0,15%.