Metoda biotechniczna. Polega ona na stosowaniu substancji odstraszających zwierzęta, zwanych repelentami. Używa się ich do zabezpieczenia drzew przed uszkodzeniem przez zające i dzikie króliki. Są to Ha-Te 1 i Ha-Te 4c. Profesor R. Łęski [13] podaje – sprawdzony w tych okolicznościach – następujący przepis na emulsję naftalinową: 1 litr wody, 0,3 kg mydła do prania lub 0,6 kg mydła szarego, 75 g naftaliny, 90 g terpentyny i 100 g oleju. Mydło kraje się na drobne kawałki i rozpuszcza w gorącej wodzie. Naftalinę rozpuszcza się, podgrzewając w terpentynie, i miesza z rozpuszczonym w wodzie mydłem, dodając jednocześnie 100 gramów jakiegokolwiek oleju jadalnego. Zaleca się dodanie 50 gramów siarczanu miedzi rozpuszczonego w niewielkiej ilości wody.
Metoda biologiczna. W tym przypadku wykorzystuje się organizmy pożyteczne do niszczenia szkodników, przy czym stosuje się dwa sposoby działania: wprowadzanie przez hodowlę organizmów pożytecznych do środowiska i ochronę ich, jeśli znajdują się w nim, oraz organizmom obecnym stwarzanie warunków sprzyjających rozwojowi. Dotychczas metoda ta nie znajduje większego zastosowania na skutek trudności technicznych.
W ochronie drzew i krzewów owocowych stosuje się produkowane preparaty bakteryjne: Dipel, Thuricide HP lub Bactospeine PM, które skutecznie zwalczają gąsienice takich szkodników, jak: wznosik doparek, namiotnik jabłoniowy, kuprówka rudnica, znamionówka tar-niówka, zwójki zjadające liście i pędzik przedzimek. W ochronie warzyw używa się ich głównie przeciw szkodnikom roślin kapustnych – bielinkom, rolnicom i tantnisiowi.
Do organizmów pożytecznych, żywiących się szkodnikami i spotykanych w naszych ogródkach, należą przede wszystkim: biedronki, drapieżne pluskwiaki i biegaczowate, mszycożerne bzygowate, zło-tooki, drapieżne pająki i roztocze oraz inne gatunki pasożytnicze. Ważną rolę w zwalczaniu szkodników spełniają również ptaki owadożerne, a zwłaszcza sikorki. Powinno się dla nich budować domki lęgowe i karmniki.
Metoda chemiczna – to stosowanie substancji chemicznych, zabijających szkodniki lub zapobiegających porażeniu roślin przez choroby albo zahamowujących ich rozwój. W pracowniczych ogrodach działkowych i ogrodach przydomowych powinno się stosować środki ochrony roślin o niskiej toksyczności, krótkiej karencji (karencja jest to czas, który musi upłynąć od zastosowania danego preparatu do zbioru owoców lub warzyw, aby nie spowodować zatrucia konsumenta) i krótkiej prewencji dla pszczół (prewencja jest to czas, który musi upłynąć od zabiegu do czasu oblotu roślin przez pszczoły), a także możliwie dużej selektywności dla owadów, roztoczy drapieżnych i pasożytniczych.
Niektóre preparaty owadobójcze (insektycydy) są silnymi truciznami dla ludzi; stąd nie powinno się ich używać na działkach i w ogródkach przydomowych. Wykonywanie każdego zabiegu chemicznego wymaga przestrzegania podanych na opakowaniach preparatów zaleceń oraz zasad bhp. Największą ostrożność należy zachować podczas przygotowywania cieczy użytkowej. Odlewanie preparatu należy wykonywać koniecznie w gumowych rękawicach tak, aby stężona ciecz nie spływała na ręce. Podczas sporządzania cieczy użytkowej opróżnione opakowanie po preparacie należy dwukrotnie wypłukać wodą, a popłuczyny wlać do sporządzonej cieczy. Podczas pracy z pestycydami nie należy jeść, pić, ani palić papierosów. Unikać dotykania twarzy rękami. Zabiegi powinno się przeprowadzać w odzieży ochronnej, używanej wyłącznie do tych celów. Wszystkie opakowania po środkach ochrony roślin użytych do zabiegu powinny być głęboko zakopane, z dala od źródeł wody, lub spalone. O zamiarze wykonania zabiegu chemicznego środkami ochrony roślin należy koniecznie powiadomić użytkowników działek sąsiednich, informując, jakimi środkami zabieg będzie przeprowadzony i jaki obowiązuje okres karencji po zastosowaniu preparatów.
Stosując do walki z chorobami i szkodnikami roślin odpowiednie środki chemiczne, posługujemy się aparatami zwanymi opryskiwaczami oraz opylaczami. Opryskiwacze służą do opryskiwania roślin w celu: zapobiegania chorobom, zwalczania szkodników i chwastów, dolistnego dokarmiania roślin, ochrony roślin przed przymrozkami (spryskiwanie wodą), nawilżania atmosfery w szklarniach i tunelach foliowych, dezynfekcji pomieszczeń, bielenia drzew (ochrona przed mrozami) itp.
Najprostszy jest opryskiwacz pokojowy zwany flitówką. Służy on do opryskiwania roślin doniczkowych w pomieszczeniach domowych, w szklarniach i inspektach. Może też oddać usługi przy zwalczaniu zaatakowanych przez mszyce lub inne szkodniki krzewów, np. róż. Ostatnio do tych celów produkuje się m.in. „Pilmety”, małe opryskiwacze ciśnieniowo-pneumatyczne ze zbiornikami z tworzywa, w których można jednorazowo pomieścić 1 l cieczy. Po nalaniu takiej porcji cieczy do zbiornika przystępuje się do pompowania powietrza za pomocą pompki do pozostałej wolnej przestrzeni w zbiorniku. Naciskając dźwigienkę, która otwiera zawór, uzyskuje się wytrysk cieczy.
Do prac w małych ogródkach używa się różnych typów opryskiwaczy plecakowych: tłokowych, przeponowych oraz pneumatycznych (wysoko- i niskociśnieniowych). W Polsce produkuje się opryskiwacze plecakowe tłokowe typu hydropult (Puzon) i z pompą nurnikową PO 30/1 (Sano). Budowa opryskiwacza pneumatycznego. Opryskiwacz taki w górnej części zbiornika ma wbudowany manometr i zawór bezpieczeństwa . W dnie zbiornika znajduje się otwór połączony z komorą zaworową, zamykaną przez umieszczony w koszu zawór gumowy. Komora jest połączona z rurą zasilającą, zamykaną zaworem kulowym oraz z boku przewodem odprowadzającym, zamykanym zaworem. Cylinder pompy jest zakończony komorą połączoną z przewodami: ssącym i tłoczącym. Przewód ssący jest połączony z wężem gumowym, a przewód tłoczący z rurą zasilającą.
Większą wydajność ma produkowany w Polsce opryskiwacz przenośny, tzw. opryskiwacz deskowy Primus 38, który jednak do obsługi wymaga dwóch osób.
W ogrodach działkowych mogą mieć zastosowanie opryskiwacze o stosunkowo dużej wydajności – taczkowe. Jak nazwa wskazuje, są one przystosowane do przewożenia na taczkach. Wydajność ich przy użyciu 2 lanc (trzech ludzi obsługi) wynosi około 50 drzew na godzinę, a przy użyciu 1 lancy (dwóch ludzi obsługi) – około 25 drzew na godzinę.