Kapusta głowiasta biała
Kapusta jest mało wymagająca co do ciepła. Dobrze ukorzeniona i zahartowana rozsada znosi przymrozki do -5°C, a na jesieni wyrośnięte główki do -8°C. Jednakże pod wpływem długotrwałych chłodów wiosennych (poniżej +12°C) rozsada może się zjarowizować, wskutek czego rośliny wydają pędy kwiatowe, nie wiążąc główek. Kapusta najlepiej rośnie w temperaturze 14-18°C; w wysokich temperaturach nie wiąże główek. Kapusta jest wrażliwa na brak światła: siewki na rozsadniku zacienionym „wyciągają się”, a rośliny rosnące np. pod’ drzewami słabo wiążą główki.
Kapusta wymaga dużej wilgotności gleby i powietrza, toteż źle rośnie na piasku. Na glebach zakwaszonych jest porażana przez groźną chorobę – kiłę kapusty. Jest rośliną „żarłoczną”, wymagającą bardzo dużych ilości składników pokarmowych. Kapustę wczesną uprawia się zwykle w drugim roku po oborniku, ale może być sadzona i w dalszych latach, pod warunkiem stosowania wysokich dawek nawozów mineralnych (30 g saletrzaku i po 40-50 g superfosfatu i 40-procentowej soli potasowej przed sadzeniem i 30 g saletry amonowej pogłównie na 1 m2) i podlewania. Ze względu na choroby i szkodniki przerwa w uprawie kapustnych na tym samym zagonie powinna wynosić przynajmniej 4-5 lat.
Kapustę wczesną wysiewa się w połowie lutego do ciepłego inspektu lub do skrzyneczki w mieszkaniu (w temperaturze 10-15°C). Gdy rozwiną się liścienie, siewki pikuje się do doniczek napełnionych żyzną, próchniczną ziemią. W połowie kwietnia rozsadę, uprzednio zahartowaną wietrzeniem lub wystawianiem na dwór, sadzi się do gruntu w rozstawie 50X40-50 cm. Po przyjęciu się rozsady kapustę nawozimy pogłównie saletrą amonową w dawce 10 g/m2. Gdy boczne liście kapusty zaczynają zakrywać ziemię i zawiązują się główki, trzeba kapustę ponownie nawieźć saletrę amonową (20 g/m2). Kapusty wczesnej nie obsypuje się ziemią. Zbiór zaczyna się w końcu czerwca, a plon wynosi 2-3 kg z 1 m2.
W doborze zalecanym do uprawy są z wczesnych odmian kapusty 2 najwcześniejsze: Agat F, – wybitnie wczesna, główka średnio zwięzła, smaczna, delikatna i Ditmarska Najwcześniejsza – bardzo popularna, o dobrej zwięzłości główek, wymagająca starannej uprawy.
Kapustę średnio wczesną siejemy w końcu marca lub na początku kwietnia do zimnego inspektu lub na rozsadnik w rzędy co 10 cm. Rozsadę sadzi się od połowy maja w rozstawie 50X60 cm lub 60X60 cm. Jeżeli teren jest niski i opady nie wsiąkają w glebę, zaleca się w 2 tygodnie po posadzeniu obredlić kapustę, ale tak, aby nie przysypać liści. W czasie wzrostu należy kapustę 2-3 razy zasilić nawozami azotowymi. Zbiór przypada na sierpień i wrzesień; plon wynosi 5-7 kg z 1 m2.
Odmianami średnio wczesnymi są: Pierwszy Zbiór – główka zwięzła, jasnozielona, delikatna; Stulecie Ulricha – dobra zwięzłość główki, wymaga dobrej gleby; Jubileuszowa – główka zwięzła, bardzo plenna, ale wymagająca dobrego stanowiska, nadaje się do kwaszenia; Sława z Enkhuizen – główka średnio zwięzła, niezawodna w plonowaniu, skłonna do pękania.
Kapusta głowiasta czerwona
Kapustę czerwoną uprawia się na użytek jesienny i zimowy. Wymaga ona gleb cięższych i żyźniejszych, bardziej też reaguje na brak wody. Cechuje ją większe zapotrzebowanie na potas niż kapustę białą – im silniejsze jest nawożenie potasem, tym intensywniej są zabarwione liście na kolor fioletowoczerwony.
Odmiany wczesne – Haco i Koda uprawia się na użytek letni. Sieje się je wówczas w połowie lutego do ciepłego inspektu lub na zbiór jesienny – na rozsadnik w połowie maja. Odmiany średnio późne – Kissendrup i Holenderska wysiewa się w drugiej połowie kwietnia na rozsadnik. Odmianą najpóźniejszą jest Langendijker Dauer (150-160 dni od posadzenia rozsady do zbioru); sadzi się ją na stałe miejsce w końcu maja. Odmiany wczesne sadzi się w rozstawie 50X40 cm, późne – 60X40-50 cm. Odmianę Langendijker należy uprawiać w dobrych warunkach glebowych i nawozowych, sadząc w rozstawie 70X70 cm. Jest to najlepsza odmiana na zimowe przechowanie. Plon wynosi 2-4 kg z 1 m2.
Kapusta włoska
Kapusta włoska odznacza się pofałdowanymi liśćmi. Tworzy główki mniejsze i luźniejsze. Jest wytrzymalsza od kapusty białej na mróz i na suszę. Uprawa, nawożenie oraz pielęgnowanie są takie same, jak kapusty białej.
Odmianą najwcześniejszą jest Przodownica, o liściach silnie marszczonych i główce średnio zwięzłej. Średnio późną odmianą jest Vertus. Ma główkę zwięzłą, liście drobno marszczone, jest odporna na chłody jesienne. Na przechowanie uprawia się Langendijker Dauer, sadzoną w końcu maja: