W jednym z artykułów omówiliśmy zagadnienie porządkowania terenu i przygotowania go poprzez rekultywację do stanu, który by pozwolił na rozpoczęcie uprawy. Uprawa ogródka, czy to będzie działka, czy ogród przydomowy, polega na przeprowadzeniu różnych zabiegów uprawowych przy użyciu różnych narzędzi. Wszystkie te zabiegi mają jednak jeden cel: wytworzyć warunki sprzyjające powstaniu lub też zachowaniu (jeżeli taka już istnieje) struktury gruzełkowatej, dzięki której gleba może zmagazynować duże zapasy wody przy jednoczesnym swobodnym dostępie powietrza. Zadaniem naszym jest poprzez właściwe zabiegi uprawowe ciągłe, świadome regulowanie i kształtowanie pozytywnych zjawisk fizycznych, chemicznych i biologicznych, których efektem jest podnoszenie tak zwanej kultury rolnej.
Zabiegi uprawowe pozwalają na wprowadzenie w głąb gleby nawozów organicznych i mineralnych; są również jedynym na dużą skalę stosowanym sposobem walki z chwastami (sposoby walki chemicznej przez zastosowanie herbicydów nie powinny być raczej stosowane), a także ze szkodnikami i chorobami. Zabiegi uprawowe dzielimy na dwie grupy: zabiegi mające na celu przygotowanie gleby pod sadzenie i do siewu roślin. Ta druga grupa wchodzi raczej w zakres zabiegów pielęgnacyjnych i będzie omówiona w innych rozdziałach.
Przygotowanie gleby pod uprawę warzyw lub roślin ozdobnych w ogródku ogranicza się do przekopania gleby na głębokość szpadla. Jeżeli działkę otrzymamy w okresie wiosennym na terenie nie zaoranym jesienią, wówczas wiosenne przekopanie i zasilenie nawozami jest konieczne. Ponieważ jednak głębokie wzruszenie gleby powoduje wysuszenie, dlatego przekopać należy ją jak najwcześniej na wiosnę, rozbijając przy tym starannie bryły. Przy wiosennym kopaniu bardziej wskazane jest posługiwanie się widłami szerokozębnymi, które łatwiej wchodzą w ziemię i lepiej kruszą bryły. Przekopaną powierzchnię należy natychmiast zagrabić.
Jeżeli przy przekopywaniu wiosennym dajemy obornik, należy pamiętać, aby był on mokry i dobrze rozłożony, gdyż przykopując suchy obornik, odbieramy glebie wodę. Suchy obornik przed przykryciem należy starannie zwilżyć wodą. Zasadą jednak jest, ażeby głębokie przekopanie działki wykonywać jesienią, i to w specjalny sposób. Mianowicie nie rozbija się brył ziemi, lecz przeciwnie, całe odcinane
szpadlem skiby należy układać nie naruszone „na sztorc”. Dzięki temu zwiększamy ogromnie powierzchnię gleby wystawioną na działanie wpływów atmosferycznych (zmiany temperatury powietrza, opady, mróz). Szczególnie duże znaczenie dla powstania struktury gruzełkowatej ma kruszące działania mrozu. Zwiększa się również pojemność wodna gleby, wchłaniającej jak porowata gąbka duże ilości wody, oraz zmniejsza się wywiewanie śniegu, który zatrzymując się między skibami, zwiększając „dostawy wody”. Dokładne przewietrzenie gleby wzmaga również pracę bakterii glebowych i procesy chemiczne.
Kopanie rozpoczyna się od krótszego boku ogródka, tworząc wzdłuż tego boku rowek na głębokość szpadla; ziemię z niego rozrzuca się po całym ogródku. Jest to tak zwane zarycie. Odcinając pierwszą skibę, układamy poszczególne bryły ziemi skośnie do ścianki zarycia, odwracając je w ten sposób, aby górna warstwa znalazła się na spodzie bruzdy. Jeżeli kopanie połączone jest z przykryciem obornika, to nawóz rozrzucony równomiernie na całej powierzchni po odłożeniu pierwszej skiby nagarniamy na bok skiby, a nie na dno bruzdy. Dzięki takiemu postępowaniu unikniemy zbyt głębokiego przykrycia obornika, który zostanie szybko rozłożony przez bakterie glebowe, intensywnie pracujące przy dobrym dostępie powietrza.