Wykonywanie wiązanek, koszy oraz wieńców
Aby móc przystąpić do wykonywania różnych dekoracji z roślin ozdobnych, należy rozporządzać odpowiednio przygotowaną pracownią lub przynajmniej wydzielić na nią część większego pomieszczenia. W pracowni powinna znaleźć się szafa oraz stół roboczy lub zastępujący go odchylany blat. W szafie umieszcza się wszystkie materiały pomocnicze, jak: 1) narzędzia — nożyczki, sekatory, noże, żyletki, młotki, obcęgi, obcążki, siekierkę, osełkę do ostrzenia; 2) przybory — drut różnej grubości, spinki kwiaciarskie, szpilki, sznurek, rafię, celofan, papier, bibułka, wstążki, klej, obręcze, patyki, kolczatki (kenzany), plastelina, mech, doniczki, koszyki i inne naczynia jak wazony, miski — szklane, ceramiczne, porcelanowe, gliniane, kamionkowe, drewniane, bambusowe, metalowe.
Wszystkie te narzędzia i przybory powinny mieć oznaczone miejsce na półkach lub w szufladach i używane w miarę potrzeby.
Wiązanki. Do częściej stosowanych w praktyce dekoracji kwiatowych i najpopularniejszych należą wiązanki. Prawie wszystkie kwiaty produkowane na kwiat cięty w kwiaciarniach sprzedawane są w formie wiązanek, wśród których wyróżnić można zwykłe i stylowe.
Wiązanki zwykłe zazwyczaj ułożone są tak, aby robiły wrażenie naturalnie układających się kwiatów i zieleni.
Wiązanki stylowe mogą być tzw. biedermajerowskie o bardzo zwartym układzie kwiatów oraz przypinki do sukien, tzw. „corsage”.
Wiązanki zwykłe układa się luźno, zaczynając układanie kwiatów od punktu najwyższego i stopniowo obniżając. Aby uzyskać luźny naturalny układ, łodygi kwiatów powinny być nakładane ukośnie, pod różnymi kątami i stykać się tylko w jednym miejscu, w którym mają być wiązane. Po ułożeniu kwiatów wiązankę uzupełnia się zielenią, wkładając między kwiaty asparagus lub inne gałązki zieleni. Tak ułożoną wiązankę przewiązuje się rafią, sznureczkiem lub celofanem, dość mocno, aby się nie rozpadła.
Można również wiązanki przybrać folią aluminiową, którą zasłania się miejsca związane, oraz wstążką dobraną do koloru kwiatów, związując kokardkę.
Do tego rodzaju wiązanek nie używa się drutów, układ ich powinien bowiem być jak najbardziej naturalny. Natomiast można użyć drutu przy układaniu wiązanek okolicznościowych, np. ślubnych, teatralnych, pogrzebowych itp. Wówczas łatwiej jest uzyskać pożądany kształt wiązanki i sztywność. Na przykład przygotowanie wiązanek pogrzebowych często rozpoczyna się od ułożenia tzw. podkładu, który wykonuje się z gałęzi roślin iglastych, liści paproci lub palm, a także mahonii.
Wiązanki stylowe, biedermajerowskie, odznaczają się zwartym układem kwiatów, które można rozmieszczać ściśle wokół jednego kwiatu środkowego lub na podkładzie z tektury z dziurkami, do których wkłada się kwiaty. Wiązanki w tym stylu mogą być płaskie lub ku środkowi podwyższone, jednobarwne lub wielobarwne, a wykończenie stanowi zieleń oraz falbanka z koronki, wstążki lub tiulu. Łodygi kwiatów ściska się mocno i okręca na całej długości wstążką. Wstążki różnej długości spuszcza się z wiązanki luźno; podczas trzymania spływają ku dołowi.
Oprócz wiązanek często używa się do dekoracji stroju różnego rodzaju przypinek: mogą to być pojedyncze kwiaty z gałązką zieleni lub upięte na drucie kilka kwiatów i liści, raczej z roślin dość wytrzymałych, aby szybko bez wody nie zwiędły. Najbardziej do tego celu nadają się liście kamelii, wawrzynu lub trzmieliny japońskiej oraz kwiaty róż, goździków, kamelii i storczyków.
Kilka liści umieszczonych pojedynczo na drutach łączy się tak samo przygotowanymi kwiatami, druty okręca się taśmą woskowaną, a w razie jej braku paskami karbowanej bibułki białej lub zielonej. Po utworzeniu małego, jednostronnego bukieciku wykańcza się go sutą kokardą z wąskiej wstążeczki.
Kosze. Do obowiązków bukieciarza należy też układanie kwiatów w koszach. Zwykle używane są kosze z wikliny o kształcie kolistym lub owalnym, różnych rozmiarów, z pałąkiem lub bez. Ostatnio oprócz koszy z wikliny używa się wydrążonych kawałków pni brzozy lub różnego rodzaju i kształtu misek, koszyczków w kształcie gniazd z cienkich gałęzi itp.
Kosze mogą być wypełnione roślinami doniczkowymi lub cięty mi, zarówno kwitnącymi, jak i o dekoracyjnych liściach. Kosz wypełnia się mchem, w który wstawia się doniczki z kwiatami; mech powinien dokładnie przylegać zarówno do ścian doniczki, jak i do ścian kosza.
Przy układaniu w koszu kwiatów ciętych wstawia się do niego doniczkę lub inne naczynia, ściśle wypełniając je wilgotnym mchem, w który wpina się kwiaty i układa odpowiednią kompozycję. Kosz taki wykańcza się zielenią, a także wstążkami.
Wieńce Używane są do dekoracji grobów, a także pomników. Sporządzenie wieńca zaczyna się od przygotowania obręczy z gałęzi wiklinowych lub leszczyny albo — ostatnio — z drutu. Na obręcz nakłada się bardzo gęsto gałązki świerku lub żywotnika (tui) i przymocowuje sznurkiem lub drutem. Jest to tzw. podkład, na którym umieszcza się kwiaty, zazwyczaj usztywnione drutami, wpinając je na całym obwodzie koła lub przymocowując tylko w formie wiązanki u dołu wieńca. Wieńce wykańcza się szarfami — gładkimi lub z napisami — zależnie od okoliczności.