Uprawa. Niezależnie od sposobu rozmnażania przez zimę azalie pozostają na parapetach w szklarni zimnej o temperaturze 6—8°. Podlewamy je umiarkowanie, lecz zwracając uwagę, aby ziemia była stale wilgotna, szklarnie wietrzymy codziennie.
Uprawa w drugim roku. W marcu, kwietniu przeprowadzamy pierwsze formowanie koron, które powinny mieć kształt nieco spłaszczonej kuli. Przycinamy więc wszystkie pędy, które wybiegają poza zasięg korony, wycinamy bardzo słabe, a pozostałe skracamy w ten sposób, aby otrzymać pożądany pokrój. Cięcie wykonujemy bardzo ostrym sekatorem aby nie miażdżyć pędów.
W drugiej połowie maja azalie przesadza się do belgijek lub na zagony w świeżą ziemię, do której było dodane 3 kg opiłek rogowych i 1 kg mączki kostnej na 1 m3. Do chwili przyjęcia przykrywamy je cieniów-kami. Jeśli do ziemi nie były dane nawozy, w okresie wzrostu rośliny co dwa tygodnie zaleca się zasilać przefermentowanym (1 kg nawozu zalać 10 1 wody) i rozcieńczonym (1 : 40) nawozem kurzym. Poza tym pielęgnujemy je jak w pierwszym roku.
W sierpniu przeprowadzamy selekcję. Rośliny posiadające niedużą (o 5—7 pędach) ale kształtną koronę mogą być wzięte do pędzenia jeszcze w tym samym roku. U roślin pozostałych przeprowadzamy drugie formowanie koron przestrzegając tych samych zasad co na wiosnę.
W połowie września azalie podobnie jak w ubiegłym roku przenosimy do szklarni. Przeznaczone do dalszej uprawy sadzi się bezpośrednio na stołach w szklarni o temperaturze 6—8° w rozstawie 18 X 20 cm, a przeznaczone do pędzenia do doniczek odpowiedniej wielkości (9— 11 cm). Zbyt duże bryły korzeniowe można lekko przyciąć nożem, lecz muszą one być ścisłe i dobrze przylegać do ścianek doniczki. Do czasu pędzenia pozostają w takich samych warunkach jak przeznaczone do dalszej uprawy. Pielęgnujemy je jak w poprzednim roku.
Uprawa w trzecim roku. W marcu-kwietniu przystępujemy do ostatecznego formowania koron. Ponieważ powinny mieć one już odpowiedni kształt, cięcie można ograniczyć do uszczknięcia miękkiego wierzchołka, po usunięciu którego pozostają 3—4 dobrze wykształcone liście. Pędy nie powinny być zbyt zdrewniałe, gdyż dają wtedy słabe przyrosty.
W maju azalie sadzi się do belgijek lub na zagony do świeżej ziemi w rozstawie 30 X 30 cm. Posadzone rośliny najlepiej zacieniować na stałe do końca czerwca, a po tym cieniować tylko w czasie silnego nasłonecznienia. Podlewać i zasilać jak w drugim roku.
W ciągu całego okresu uprawy azalii należy usuwać pojawiające się chwasty, powierzchnię ziemi wzruszać, a rośliny oczyszczać z obumarłych liści. We wrześniu rośliny sadzi się do doniczek o średnicy 16—18 cm.
Pędzenie. Przebieg pędzenia jest taki sam, zarówno roślin dwu- jak i trzyletnich. Azalie uprawiane trzy lata powinny tworzyć krzewy około 40 cm średnicy i wykształcić mniej więcej 80 kwiatów. Na jesieni wszystkie rośliny pozostają w szklarni o temperaturze 8—10°. Pędzenie odmian wczesnych rozpoczyna się na dwa miesiące, średnio wczesnych na 7 tygodni, a późnych na 6 tygodni przed terminem kwitnienia.
Pędzenie rozpoczyna się podwyższaniem temperatury co dwa dni o 2° najpierw do 12°, a następnie 14°, 16°, 18° i w końcu 20°. Rośliny wietrzy się i podlewa obficie oraz zrasza raz lub dwa razy dziennie. Z chwilą gdy płatki korony zaczną się rozwijać zaprzestaje się spryskiwania aby uniknąć gnicia kwiatów. Obniżenie w tym czasie temperatury do 12—15° wpływa na zachowanie świeżości kwiatów przez dłuższy czas.
Po przekwitnięciu azalie przycinamy jak przy formowaniu koron, przesadzamy do świeżej ziemi i pielęgnujemy jak w trzecim roku uprawy.