Przechowywanie kwiatów i przedłużanie ich świeżości
Pielęgnowanie kwiatów nie kończy się z chwilą odstawienia ich z miejsca produkcji do kwiaciarni; nadal trzeba im zapewnić troskliwą opiekę, gdyż cały wynik pracy producenta mógłby być zniweczony przez niewłaściwe postępowanie podczas przechowywania.
Zasadniczo wszystkie rośliny kwitnące, doniczkowe, a także kwiaty cięte, przechowuje się w pomieszczeniu, w którym temperatura powinna wynosić od 5 do 8°.
Kwiaty cięte — bezpośrednio po ścięciu można zanurzyć głęboko w wodzie, jednakże przy dłuższym przechowywaniu pędy kwiatowe nie powinny być zanurzone głębiej niż na 5—7 cm. Temperatura wody nie może być znacznie niższa od temperatury pomieszczenia, w którym są kwiaty przechowywane. Nie wolno używać wody „lodowato” zimnej. Przed umieszczeniem w wodzie usuwa się wszystkie liście z dolnej części pędu kwiatowego.
Niektóre rośliny wymagają po ścięciu specjalnych zabiegów; np. roślinom o zdrewniałych pędach (róże, bzy, złocienie, rododendrony) przed zanurzeniem w naczyniu z wodą należy zmiażdżyć lub okorować dolną część pędu kwiatowego na wysokości 5—7 cm. Kwiaty po zastosowaniu tego zabiegu utrzymują swą świeżość o kilka dni dłużej niż wstawione do wody normalnie przycięte.
Gałęzie kwitnącego lilaka po ścięciu dobrze jest zanurzyć całkowicie w wodzie na kilka godzin, lub zanurzyć tylko pędy w głębokim naczyniu z wodą, a kwiatostany spryskać przez gęste sitko chłodną wodą. Naczynia z roślinami należy przenieść do ciemnego pomieszczenia. Przed umieszczeniem w wazonach kwiatostany należy otrząsnąć z wody.
Rośliny wydzielające po ścięciu mleczną ciecz z pędów (poinsecja i wszystkie z rodziny wilczomleczowatych, a także mak i heliotrop) wymagają bezpośredniego zanurzenia dolnej części pędu kwiatowego w gorącej wodzie na okres 1—3 minut na wysokości do 2 cm. Zamiast kąpieli miejsca cięcia można przypalić nad płomieniem.
Dalie dłużej zachowują świeżość, jeśli zaraz po ścięciu umieści się je w wodzie o temperaturze 45°.
Lewkonie, a także wilczomlecze gruntowe, zarówno do przechowania, jak i do transportu, powinno się wyrwać z całym systemem korzeniowym, skracając tylko cienkie korzenie boczne.
Cyklamenom ciętym, dla zabezpieczenia i przedłużenia ich świeżości, przed umieszczeniem w wodzie nadcina się pęd kwiatowy wzdłuż na długości 2—3 cm, koniec pędu wyrównując cięciem prostopadłym. Takie przecięcie jest lepsze od cięcia ukośnego — często stosowanego w praktyce. W celu przedłużenia świeżości kwiatów cyklamenów również może być zalecane podziurkowanie pędu szpileczką.
Goździki szklarniowe ścina się zazwyczaj nożem, lepiej jednak i dłużej utrzymują się świeże, jeśli przed wstawieniem do wody zostaną wyłamane w węźle, tzw. kolanku. Sposób ten jest nawet lepszy od stosowanego przycinania pędów wzdłuż.
Wszystkie rodzaje i gatunki kwiatów przechowywane w chłodniach, przechowalniach czy magazynach należy osobno umieszczać w oddzielnych pojemnikach.
Zieleni ciętej nie powinno się umieszczać w jednym naczyniu z roślinami kwitnącymi, jak również nie zaleca się składania ich w pomieszczeniu lub w pobliżu kwiatów wydzielających woń.
Nie wolno także przechowywać kwiatów w jednej komorze z owocami. Zaleca się stosowanie folii polietylenowej lub celofanu dla odizolowania pewnych partii kwiatów od innych (np. kwiatów bez zapachu).
Należy jednak pamiętać, że wszelkiego rodzaju opakowania mogą być zastosowane wówczas, gdy rośliny umieszczone w naczyniu z wodą odzyskają turgor. Nie wolno zawijać kwiatów zwiędłych. Dc transportu bardziej nadają się rośliny o średnim turgorze, jak również o całkowicie suchym ulistnieniu, z kwiatami nie zawilgoconymi. Dlatego rośliny przeznaczone do transportu zanurza się w wodzie jedynie częściowo — tylko dolną część pędu kwiatowego. Przed umieszczeniem kwiatów w naczyniu z wodą należy ponownie ściąć dolną część pędu lub obłamać w kolanku.
Omówione poprzednio zabiegi mechaniczne nie zawsze wystarczą do przedłużenia świeżości kwiatów ciętych. Często przyczyną więdnięcia roślin jest ich opanowanie przez bakterie rozwijające się w wodzie.
Rozwojowi bakterii i rozpadowi komórek roślinnych, a tym samym i więdnięciu roślin można zapobiec przez dodawanie do wody różnych substancji bakteriobójczych i grzybobójczych, a przedwczesnemu starzeniu się roślin ściętych w pąkach można przeciwdziałać przez dodanie cukru.
W celu przedłużenia okresu świeżości kwiatów ciętych dość powszechnie stosowana jest aspiryna, proszki od bólu głowy i inne podobne preparaty. Doświadczenia jednak wykazały, że jest to bezcelowe. Najlepsze wyniki uzyskuje się przez stosowanie azotanu srebra w ilości 0,003% z dodatkiem cukru. Ilość cukru uzależniona jest od stopnia rozwoju kwiatu, jak też i od rodzaju rośiiny.
Dodatek cukru przedłuża okres świeżości kwiatów frezji i dalii przy przechowywaniu w niskich temperaturach, wpływa też dodatnio na ścięte młode pędy kwiatowe lwiej paszczy.
W niektórych krajach używa się powszechnie różnych gotowych zestawów środków bakteriobójczych i grzybobójczych z odpowiednim dodatkiem cukru — pod nazwą „Floralife”, „Bloomlife” i innych. Preparaty te — torebkowane w małych ilościach z odpowiednią instrukcją ich stosowania— są używane zarówno przez instytucje rozprowadzające materiał handlowy — kwiat cięty, jak i przez odbiorców detalicznych..
W naszych warunkach, ponieważ gotowych preparatów jeszcze brak, można stosować azotan srebra w ilości 0,003%, Grzybol w ilości 0,4 g na 1 litr wody lub Zaprawę nasienną R w ilości 0,01 g na 1 litr wody z dodatkiem cukru. Środki te dobrze wpływają na przedłużenie świeżości lewkonii, chryzantem, goździków i innych.
Należy jednak zwrócić uwagę, że dodatek do wody samego cukru jest jak najbardziej nie zalecany, powoduje bowiem w wodzie szybki rozwój szkodliwych dla roślin drobnoustrojów.