ZAKŁADANIE I PIELĘGNOWANIE KWIETNIKÓW SEZONOWYCH
Prace związane z zakładaniem kwietnika obejmują: ustalenie sposobu obsadzenia, czyli przygotowanie projektu, przygotowanie roślin, przygotowanie gleby i posadzenie roślin oraz ich pielęgnowanie.
Projekt może przewidywać obsadzenie jednolite, czyli rośliną jednego gatunku, lub zróżnicowane, składające się z roślin kilku gatunków lub odmian. Kwietniki z różnych roślin wymagają starannego doboru barw i wysokości roślin w celu stworzenia harmonijnej całości.
Kwietniki mogą być częściowo lub w całości obsadzone roślinami trwałymi zimującymi w gruncie lub corocznie zmienianymi roślinami. Rośliny kwietnikowe mogą mieć ozdobne kwiaty lub liście.
Największy efekt dekoracyjny otrzymuje się wówczas, gdy na kwietniku sadzone są rośliny w pełni kwitnienia. Rośliny takie wymagają przygotowania w inspekcie, najczęściej w doniczkach, i dopiero w momencie zakwitania przenoszone i wysadzane są na kwietnik. Utrzymanie kwietnika z roślinami ciągle kwitnącymi wymaga co najmniej trzykrotnej zmiany roślin. Jest to oczywiście związane z bardzo dużym kosztem i dlatego kwietniki tego typu powinny być stosowane w bardzo ograniczonym zakresie. Obniżyć koszt kwietników można przez łączenie roślin wysadzanych sezonowo z bylinami lub nawet stosowanie samych bylin. Tanimi i dostatecznie dekoracyjnymi mogą być kwietniki z niektórych roślin jednorocznych wysiewanych wprost do gruntu.
Przygotowanie potrzebnej ilości roślin do obsadzenia kwietnika zależy od projektowanej gęstości sadzenia. Jeżeli rośliny nie są dostatecznie rozrośnięte lub sadzone są w niezbyt dobrych warunkach, to należy sadzić nieco gęściej. Zbyt duże odstępy między roślinami obniżają wartość dekoracyjną płaszczyzny kwietnika. Okres zwierania się roślin powinien trwać 2—5 dni. W tabeli 2 podane są orientacyjnie odstępy sadzenia i ilości najczęściej stosowanych roślin kwietnikowych.
Rośliny co najmniej na 2—3 godziny przed posadzeniem należy podlać. Gleba kwietnika powinna być starannie uprawiona. Większość roślin kwietnikowych ma duże wymagania pokarmowe i dlatego należy im zapewnić odpowiednią ilość pożywienia w glebie. Niektóre rośliny źle znoszą zbyt dużą ilość azotu w glebie, który powoduje nadmierne rozrastanie się liści np. u lobelii i żeniszka. Nadmiar azotu prawie u wszystkich roślin powoduje osłabienie kwitnienia. Dlatego też nawożenie kwietnika musi być bardzo staranne, a ilość nawozu dostosowana do rzeczywistych potrzeb.
Najlepiej jest zasilać glebę na kwietnikach przed posadzeniem roślin odpowiednio przygotowanymi mieszankami nawozów mineralnych lub przegniłym i przekompostowanym nawozem naturalnym.
Płaszczyzna kwietnika po starannym przekopaniu i oczyszczeniu gleby powinna być odpowiednio uformowana. Kwietnik może być zakładany na płaszczyźnie lekko wypukłej, płaskiej lub lekko wklęsłej. Poza tym można płaszczyznę kwietnika lekko pochylić, np. w kierunku chodnika, wskutek czego uzyskuje się lepszą widoczność roślin.
Wyznaczenie miejsc sadzenia roślin na powierzchni kwietnika jest dość łatwe. Polega ono na ustaleniu odstępów sadzenia i zaznaczenia ich na brzegu kwietnika, a następnie na wyznaczeniu linii przez przeciąganie sznura lub odciskanie listwy. Linie na kwietnikach kolistych wyznacza się podobnie jak cyrklem za pomocą sznurka zaczepionego w środku koła i na nich sadzi się rośliny w odpowiednich odległościach. Kwietniki o bardzo skomplikowanym deseniu wymagają szczegółowo opracowanych rysunków roboczych, w których określony jest sposób wykonania kwietnika.
Sadzić rośliny należy zawsze od części środkowej kwietnika ku brzegowi. Żeby nie udeptywać ziemi i nie zniekształcać przygotowanej powierzchni, po powierzchni kwietnika należy poruszać się po odpowiednio ułożonych deskach. W czasie sadzenia należy unikać pozostawiania sadzonych roślin na słońcu lub silnym wietrze, szczególnie jeśli nie są w doniczkach. Na ogół nie powinno się dopuszczać do więdnięcia roślin. Dlatego też najlepiej jest obsadzać kwietniki w dni pochmurne. Jeśli sadzenie odbywa się w dzień słoneczny, lepiej robić to po południu. W czasie sadzenia należy starannie dobierać sąsiedztwo roślin. Jeśli rośliny są różnej wielkości, należy je odpowiednio rozmieścić na kwietniku. Nie powinno się roślin pochylać ani nadmiernie ściskać ich pędów i liści. Rośliny tak posadzone robią złe wrażenie i źle rosną. Nie należy również nadmiernie uciskać ziemi wokół bryły korzeniowej. Uciskać należy tylko tak, żeby utrwalić pozycję rośliny. Po posadzeniu ziemię wokół rośliny należy wyrównać, a następnie rośliny podlać. Bardzo dobrym zabiegiem jest wyścielenie ziemi wokół roślin cienką warstwą przekompostowanego i lekko wilgotnego torfu; gleba wówczas nie wysycha i nie zaskorupia się.
Pielęgnowanie kwietników polega przede wszystkim na usuwaniu pojawiających się chwastów. Niedopuszczalne jest wyrośnięcie chwastów ponad rośliny. Wyrywanie zbyt dużych chwastów może powodować podrywanie korzeni roślin kwietnikowych. Pojawienie się perzu, mniszka lub innych wieloletnich chwastów na kwietniku świadczy o niestarannym przygotowaniu i niedokładnym oczyszczeniu gleby.
Kwietniki w lecie wymagają podlewania, szczególnie w miastach i na niezbyt wilgotnych stanowiskach. Podlewanie kwietnika jest celowe, jeśli ziemia przemięknie na głębokość co najmniej 5—10 cm. Wymaga to dostarczenia 10—12 l wody na 1 m2. Ilość ta musi być wylana strumieniem rozproszonym, najlepiej przez sitko, i powoli, żeby woda nie zbierała się i nie spływała po powierzchni, ale stopniowo wsiąkała w glebę. Podlewanie mniejszą ilością wody jest na ogół bezcelowe, jeśli nawet zraszanie takie przeprowadza się często.
W czasie wzrostu niektóre rośliny mogą wyrastać ponad wymaganą wysokość lub szerokość i wówczas należy je odpowiednio przycinać. Zabieg ten dotyczy przede wszystkim roślin o ozdobnych liściach, jak np. alternantera czy gnafalium. Przycinania takich roślin dokonuje się zwykle za pomocą lekkich nożyc.