Łyszczec, gipsówka- Gypsophila
Najbardziej cenionymi roślinami są odmiany ogrodowe łyszczca wiechowatego. Są to rośliny wysokości od 80 do 120 cm, tworzące duże kule dzięki bardzo silnie rozgałęzionym pędom. Kwiaty są niewielkie, białe lub różowe, u niektórych odmian pełne. Kwitną od lipca do końca sierpnia. Rośliny w okresie kwitnienia tworzą jasne, zwarte bryły. Pędy odmian łyszczków pełnokwiatowych w czasie deszczu łatwo zostają przyginane do ziemi, co powoduje ich niszczenie.
Łyszczce należą do roślin bardzo wytrzymałych na niekorzystne warunki glebowe. Mają gruby, pionowy i mało rozgałęziony korzeń, dzięki czemu mogą przetrwać okresy nawet długotrwałej suszy. Rosną dobrze również na glebach silnie wapiennych. Wymagają stanowisk słonecznych.
Rozmnażać można łyszczce przez wysiew nasion, lecz siewki wymagają starannej selekcji. Cenniejsze odmiany rozmnaża się przez sadzonkowanie oraz przez szczepienie.
Zastosowanie łyszczców w rabatach bylinowych jest bardzo wszechstronne, tworzą bowiem one piękne zestawienia z większością spotykanych bylin. Mają one również duże zastosowanie w bukieciarstwie, nawet w stanie zasuszonym.
Nawłoć ogrodowa — Solidago hybrida
Dotychczas nawłoć znana była jako bylina uciążliwa, łatwo się rozsiewająca i rozrastająca za pomocą podziemnych rozłogów. Wyhodowano jednak nowe odmiany, znacznie niższe, o sztywniejszych pędach, nie rozrastające się tak łatwo i znacznie trudniej się rozsiewające. Dlatego obecnie bylina ta należy do najbardziej cenionych.
Wysokość roślin od 25 do 180 cm. Kwiaty żółte, w dużych wiechach. Kwitnienie trwa od lipca aż do listopada. Na rabatach bylinowych sadzić należy odmiany niższe, o sztywnych pędach, nie wymagających podwiązywania.
Rozmnaża się nawłocie przez podział oraz przez sadzonki pędowe. Wymagania glebowe są niewielkie. Nawłoć dobrze rośnie na każdej glebie byle dość wilgotnej. Dobrze znosi lekkie ocienienie.
Po przekwitnieniu należy ścinać kwiatostany, aby zapobiec wytwarzaniu się i wysiewaniu nasion.
Obrecja, żagwin — Aubrietia
Jest to jedna z najlepszych roślin tzw. skalnych, tworząca zwarte, bardzo niskie kobierce. Kwitnie, zależnie od odmiany, od końca kwietnia do połowy maja. Kwiaty niebieskie, fioletowe lub karminowe. Kwitnienie bardzo obfite. O dużej wartości tej rośliny decyduje również ładne i zimotrwałe ulistnienie. Rozmnaża się obrecję przez sadzonkowanie lub przez wysiew nasion pochodzących z czystej hodowli. Przesadzane obrecje słabo się przyjmują, dlatego młode rośliny należy przygotowywać w doniczkach.
Obrecje wymagają gleb ciepłych, przepuszczalnych, dostatecznie żyznych i zawierających dodatek wapnia. Na okres zimy zalecane jest lekkie okrycie igliwiem w celu zabezpieczenia ulistnienia przed wysychaniem.
Omieg — Doronicum
Jest to ceniona bylina o pięknych żywozielonych liściach, szybko rozwijających się na wiosnę. Kwitnie bardzo obficie, żółto, w końcu kwietnia lub na początku maja. Wysokość od 30 do 50 cm. Wymagania glebowe są niewielkie. Rośnie dobrze na każdej glebie z wyjątkiem zbyt suchych. Znosi dobrze ocienienie i może być sadzona w sąsiedztwie drzew liściastych. Omiegi rozmnaża się przez podział.
Ostróżka ogrodowa — Delphinium cultorum
Jest to znana, bardzo wysoka bylina, chętnie uprawiana na kwiat cięty. W uprawie znajdują się mieszańce różniące się wysokością i barwą kwiatów. Kwiaty przeważnie niebieskie i fioletowe, rzadziej różowe i białe. Kwitnie w czerwcu i na początku lipca.
Rozmnaża się na ogół z nasion. Cenniejsze odmiany ogrodowe można rozmnażać przez działanie roślin lub sadzonki. Niektóre odmiany nie są zupełnie mrozoodporne i dlatego należy okrywać rośliny na zimę w pierwszym roku po posadzeniu. Ostróżki łatwo ulegają porażeniu przez mączniak i dlatego zaleca się sadzenie ich w miejscach przewiewnych i niezbyt gęsto.
Wymagania glebowe dość duże. Najodpowiedniejsze są żyzne ziemie ogrodowe, dostatecznie wilgotne. Stanowiska tylko słoneczne.
Duża wysokość roślin powoduje konieczność podwiązywania łatwo wyłamujących się pędów. Podwiązywać należy dość wcześnie, ponieważ przechylone pędy ulegają zniekształceniu i pogięciu. Przekwitłe pędy dobrze jest ściąć dość nisko i możliwie wcześnie, co powoduje wyrastanie nowych pędów i powtarzanie kwitnienia.