Rośliny ozdobne jednoroczne uprawiane z rozsady
Produkcja rozsady
Rośliny jednoroczne o długim okresie wegetacji, wrażliwe na niskie temperatury, oraz takie, których okres kiełkowania jest dość długi, należy wysiewać do skrzynek w szklarniach lub w inspektach, a otrzymaną z wysiewów rozsadę wysadzać do gruntu.
Rośliny o długim okresie wegetacji, wysiewane do gruntu z nastaniem wiosny, kwitłyby bardzo późno i krótko — pod koniec lata lub w jesieni — i nie zawsze można byłoby z nich zebrać nasiona.
Niektóre z roślin wysiane do gruntu, a wrażliwe na wiosenne przymrozki, po wzejściu mogłyby ulec zniszczeniu przez niskie temperatury; aby je przed tym zabezpieczyć, wysiewa się je do inspektu. Przy uprawie roślin odznaczających się długim okresem kiełkowania nasion konieczny jest wysiew w ciepłym inspekcie, gdyż przyspiesza kiełkowanie i tym samym skraca okres produkcji. Do roślin jednorocznych uprawianych z rozsady należy m. in. aksamitka, aster chiński, begonia stale kwitnąca, cynia i inne.
Nasiona wysiane do skrzynek lub okien inspektowych należy w miarę potrzeby podlewać, temperaturę zaś regulować tak, aby utrzymać na poziomie najkorzystniejszym dla kiełkujących nasion, a później młodych roślin. Regulowanie temperatury przeprowadza się przez wietrzenie budynków szklarniowych i inspektów, a w niektórych wypadkach przez ich zacieniowanie
Gdy siewki podrosną tak, że liście ich stykają się, należy je przepikować w większej rozstawie, do skrzynek lub inspektów, gdzie — odpowiednio pielęgnowane — pozostają do czasu ich wysadzenia do gruntu. Tak przygotowana rozsada odznacza się dobrze wykształconym systemem korzeniowym, jest silna, dobrze się przyjmuje i w końcowym efekcie produkcji daje wyrównane, zdrowe i obficie kwitnące rośliny.
Wysadzanie do gruntu i pielęgnowanie
Wyprodukowaną i zahartowaną rozsadę wysadza się na miejsca stałe, stosując rozstawę odpowiednią dla poszczególnych gatunków i odmian. Rzędy wyznacza się najczęściej sznurem w następujący sposób: dwie osoby — stojące na przeciwnych krańcach pola przeznaczonego pod uprawę roślin ozdobnych — rozciągają sznur — iw oznaczonych miejscach, pociągając go do naprężenia w jedną i drugą stronę, rysują linię rzędu. Szybciej można wyznaczyć rzędy przy użyciu znacznika kilkurzędowego. Znacznik taki prowadzi się wzdłuż pola; każde następne przyłożenie znacznika zaczyna się od ostatniego już wyznaczonego rzędu.
Zarówno wyznaczanie za pomocą sznura, jak i za pomocą znacznika będzie przprowadzone prawidłowo, gdy pole będzie równe i dobrze uprawione.
Wyznaczanie odległości w rzędzie można przeprowadzić za pomocą odpowiedniej wielkości kolka — którego się używa do wysadzania, albo za pomocą znacznika — wyznaczając tylko jeden — pierwszy rząd, w następnych wysadza się albo na przeciw wysadzonej rośliny w rzędzie poprzednim, albo w „piątkę”, to znaczy między wysadzonymi roślinami rzędu poprzedniego; rośliny wysadzone w ten sposób tworzą na polu szachownicę.
Po wysadzeniu rozsadę należy podlać. W wypadku długotrwającej suszy, w celu zapewnienia przyjęcia się roślin, podlewanie należy kilkakrotnie w miarę potrzeby powtórzyć.
Gdy rośliny się przyjmą, mniej więcej po 7—10 dniach od momentu sadzenia, można je zasilić nawozami mineralnymi; najczęściej w tym okresie dla młodych roślin stosowana bywa saletra amonowa albo wapniowa. Zasilanie przeprowadza sie w ten sposób, ze ziemię wokół rośliny obsypuje się (nie dotykając i nie posypując rośliny) szczyptą nawozu jaka może być zawarta w trzech palcach. Nawóz zawsze powinno się rozsypywać na ziemię wilgotną nigdy suchą. Dalsze pielęgnowanie w czasie wzrostu rozsady polega na usuwaniu chwastów, spulchnianiu ziemi i zapobieganiu występowania chorób i szkodników.