Dimorfoteka — Dimorphotheca
Najczęściej uprawiana jest dimorfoteka złocista i jej mieszańce, które wydają kwiaty pomarańczowe, żółte, morelowe, łososiowe i białe. Okres kwitnienia przypada na czerwiec-sierpień. W latach, gdy jesień jest pogodna, dimorfoteka kwitnie również we wrześniu, a nawet w październiku.
Jest to roślina wybitnie ciepłolubna, wymaga stanowiska słonecznego, gleby ciepłej, żyznej i przepuszczalnej. Wrażliwa jest na nadmiar wody i niedostatek słońca; w dni pochmurne i deszczowe płatki kwiatów języczkowych stulają się.
Szczególnie nadaje się na rabaty i wszelkiego rodzaju kwietniki, również do podsadzania i uzupełniania rabat bylinowych. Odmiany o niskim wzroście nadają się na obwódki, wyższe — na wypełnienie rabat.
Dimorfoteka stanowi również doskonały materiał na kwiat cięty, zarówno do kompozycji kwiatowych, jak i wiązanek tradycyjnych.
Nasiona wysiewa się do gruntu na miejsca stałe (80—100 g na ar) w końcu kwietnia, gdy ziemia jest już ogrzana lub wcześniej na roz-sadnik zabezpieczony przed chłodami (5—6 g na 1 m2), np. przez okrycie folią polietylenową. Z rozsadnika rośliny wysadza się w maju.
Odległości między rzędami powinny wynosić 25—30 cm, między roślinami w rzędach co 15—20 cm (rośliny zbyt gęsto wysiane należy więc przerwać).
Gipsówka letnia — Gypsophila elegans
Kwiaty ma drobne i zebrane w wiechy. Najwartościowsza jest wiel-kowiatowa odmiana o kwiatach czerwonych, różowych lub białych. Wyrasta do wysokości 50 cm. Kwitnie od czerwca do sierpnia włącznie. Najlepsze stanowiska dla tej rośliny to miejsca słoneczne, o glebie suchej, zasobnej w wapń.
Gipsówka najczęściej uprawiana jest na kwiat cięty — jako dodatek do wiązanek i wieńców.
Nasiona wysiewa się w marcu lub kwietnia wprost do gruntu na zagony w rozstawie 20—25 cm rząd od rzędu; w rzędzie rośliny pozostawia się co 10 cm. Na obsianie 1 ara potrzeba 100—120 g nasion.
Godecja wielkokwiatowa — Godetia grandiflora
Istnieją bardzo dekoracyjne odmiany tego gatunku o barwie czerwonej, różowej, łososiowej, białej, a także dwubarwne i w różnych odcieniach, pojedyncze, półpełne i pełne. Okres kwitnienia przypada na lipiec i trwa do września; w pełni kwitnienia rośliny pokryte są mnóstwem kwiatów przypominających nieco kwiaty azalii.
Godecja wymaga stanowiska słonecznego, zabezpieczonego od silnych wiatrów, dobrze rośnie w glebie ciepłej, żyznej i dobrze uprawionej. W czasie długotrwałych opadów deszczowych kwiaty się niszczą i nowe nie zakwitają.
Nasilona wysiewa się bezpośrednio do gruntu w połowie kwietnia. Na obsianie 1 ara potrzeba 50—60 g nasion. Rzędy wyznacza się co 30— —40 cm, w rzędach pozostawia się rośliny co 15—20 cm.
Groszek pachnący — Lathyrus odoratus
Jest to roślina pnąca o kwiatach odznaczających się przyjemnym zapachem. Wyrasta do 2 m wysokości; kwitnie od czerwca do września włącznie. Kwiaty ma w kolorach; ciemnoniebieskim, liliowym, czerwonym; różowym, łososiowym i białym, także w różnych odcieniach.
Groszek powinien być uprawiany w stanowiskach słonecznych na glebie żyznej (w drugim roku po oborniku), umiarkowanie wilgotnej, dobrze uprawionej do głębokości 30 cm, ciepłej, zasobnej w wapń, potas i fosfor.
Stosowany jest na kwiat cięty oraz do obsadzania ogrodzeń, balkonów, siatek, altan itp.
Nasiona groszku pachnącego wysiewa się na początku kwietnia do czerwca włącznie, w odstępach 2—3-tygodniowych. Uzyskuje się wówczas ciągłość kwitnienia aż do wystąpienia pierwszych jesiennych przymrozków. Wysiewa się w rzędy wyznaczone co 30—40 cm, umieszczając po 2 nasiona co 8—10 cm. Na obsianie 1 a potrzeba 100—200 g nasion, zależnie od rozstawy rzędów. Niekiedy stosowany jest siew pasowy; wysiewa. się wówczas w dwóch rzędach znajdujących się blisko siebie (np. odległość 25 cm), a następnie 2 rzędy umieszcza się w odległości 80—100 cm itd.; wówczas dla dwóch rzędów wystarczy tylko jedno rusztowanie z palików, drutu i sznurków lub podpory z gałęzi. Przy takim systemie uprawy łatwiejszy jest dostęp do roślin przy zbiorze kwiatów czy też nasion.
Aby spowodować silniejsze rozkrzewienie, młode rośliny uszczykuje się nad 2—3 liściem.