Aster chiński, aster letni — Callistephus chinensis
Jest bardzo popularnym i jednym z najładniejszych kwiatów letnich i jesiennych. Obecnie w uprawie znajduje się kilkaset odmian astrów o różnym typie koszyczka, jak też i wysokości rośliny. Koszyczki mogą być pojedyncze, półpełne i pełne. Zależnie od kształtu kwiatów rozróżniamy astry: peoniowe, chryzantemowe, igiełkowe itp.
Wśród różnych tych typów są odmiany astrów wysokich, wyrastających do 80—90 cm, średnio wysokich — wyrastających do 45 cm i karłowych wyrastających do 25 cm wysokości. W obrębie różnorodnych typów astry odznaczają się również pełną gamą barw i występują w różnych kolorach, tonach i odcieniach — od ciemnofioletowego i niebieskiego przez szkarłat i czerwień do różowego, łososiowego, morelowego, żółtego i białego. Różnią się również wielkością koszyczków kwiatowych, które mogą mieć średnicę od 5—6 do 16 cm.
Spośród astrów karłowych cenne są odmiany z grupy „Królewskie”, ze średnio wysokich i wysokich, nadających się do cięcia — odmiany z grup: „Amerykańskie”, „Kalifornijskie”, „Książęce”, „Różane”, „Igiełkowe” i „Peoniowe”.
Zastosowanie astrów jest bardzo wszechstronne, nadają się na kwietniki i rabaty — szczególnie niskie odmiany na obwódki i do wypełniania rabat. Wszystkie astry średnio wysokie dobre są do podsadzania grup bylinowych, przede wszystkim jednak na kwiat cięty. Odmiany wysokie uprawiane są głównie na kwiat cięty. Kwiaty astrów są bardzo żywotne, i długo po ścięciu utrzymują się świeże w naczyniu z wodą. Rośliny dobrze znoszą przesadzanie nawet w okresie kwitnienia, dlatego też można je uprawiać na zagonie, a z chwilą rozpoczęcia się kwitnienia przesadzić na miejsca stałe — na kwietniki i rabaty. Okres kwitnienia tych roślin zaczyna się od połowy lipca (odmiany wczesne) i trwa do jesiennych przymrozków.
Astry wymagają stanowiska słonecznego, ziemi żyznej, średnio wilgotnej, dobrze uprawionej i wolnej od chorób i szkodników. Źle znoszą glebę świeżo nawożoną nawozami organicznymi, gdyż łatwo wówczas chorują.
Nasiona astrów wysiewa się w połowie marca do inspektu umiarkowanego lub w kwietniu do inspektu lub na rozsadniku. Jeżeli siewki będą pikowane, sieje się je w inspekcie gęściej (6—8 g/m2, zależnie od siły kiełkowania), w przeciwnym wypadku na 1 m2 sieje się 3—4 g nasion. Gdy siewki będą miały wykształconą pierwszą parę liści, przystępuje się do pikowania w rozstawie 4X6 m. Przy wysiewie na rozsadniku rośliny pikuje się w drugiej połowie maja. Przy uprawie na kwiat cięty odmiany karłowe sadzi się co 20—25 cm, średnio wysokie i wysokie — co 25—30 cm w rzędzie, dając 4—5 rzędów na zagonie. Przy stosowaniu na kwietnikach rozstawa dla odmian średnio wysokich wynosi 30 X 30 cm, dla wysokich 40 X 40 cm.