Rozmnażanie przez odkłady
W produkcji kwiaciarskiej stosowane są zarówno odkłady ziemne, jak i odkłady powietrzne. Sposoby te stosowane są przy rozmnażaniu roślin wyjątkowo wartościowych, gdy mamy niewiele roślin matecznych.
Rozmnażanie przez odkłady ziemne polega na przyginaniu silnych pędów do ziemi, kulkowaniu i obsypywaniu ich ziemią.
Rozmnażanie takie powinno być przeprowadzane wiosną lub w czerwcu-lipcu, zależnie od gatunku. Odkład ukorzenia się po 6—8 miesiącach lub po roku; wówczas należy go odciąć od rośliny matecznej i z bryłką ziemi wysadzić do doniczki. Najczęściej tym sposobem są rozmnażane rododendrony (różaneczniki), słodlin, powojniki itp.
Odkłady powietrzne są stosowane najczęściej przy’ rozmnażaniu roślin o grubych, mało elastycznych pędach, które nie dadzą się przyginać do ziemi, jak np. dracen, figowców (fikusów) lub oleandrów. W tym celu na pęd w miejscu drewnienia nakłada się „pakunek” z ziemi, torfu i mchu, owijając go folią, lub umieszcza przepiłowaną doniczkę związaną drutem lub sznurkiem i wypełnia ziemią oraz torfem.
Tak przygotowane odkłady w miarę potrzeby^ należy podlewać, a gdy się ukorzenią, odcina się te części rośliny od matecznej i wysadza oddzielnie. Najlepszym okresem do sporządzania odkładów jest marzec.
Podział roślin
Rozmnażanie roślin ozdobnych przez podział starszych egzemplarzy stosuje się wiosną lub w drugiej połowie lata i jesienią. Powstałe z podziału rośliny wysadza się do doniczki lub gruntu i pielęgnuje jak ukorzenione sadzonki. Podziału roślin można dokonać przez rozerwanie albo rozcięcie dużych starszych egzemplarzy.
Rozmnażanie przez cebule, bulwocebule, bulwy, kłącza i rozłogi
Cebule są to skrócone pędy składające się ze stożkowatych łodyg zwanych piętkami, na których osadzone są mięsiste łuski — przekształcone liście, zawierające substancje zapasowe. Piętka zakończona jest pąkiem wierzchołkowym, z którego wyrastają kwiaty lub kwiatostany. W kątach łusek znajdują się pączki boczne.
Rośliny cebulowe rozmnaża się z cebulek przybyszowych, wytworzonych przez cebulę macierzystą lub z cebulek powstających na pędach. Niektóre cebulowe, np. lilie, można również rozmnażać i przez pojedyncze łuski.
Najpospolitsze rośliny cebulowe to: tulipany, hiacynty, lilie i narcyzy. Cebule niektórych roślin (np. hiacyntów) nie wykształcają cebul przybyszowych; wówczas, aby spowodować ich wytwarzanie, nacina się piętkę do samych łusek lub wydrąża piętkę cebuli niszcząc stożek wzrostu, co spowoduje, że zaczną się wytwarzać małe cebulki przybyszowe, które wysadza się w pierwszym roku do inspektów. Cebule handlowe uzyskuje się wtedy po 3—4 latach uprawy.
Mieczyki wytwarzają tzw. bulwocebule. Zazwyczaj z jednej bulwocebuli macierzystej powstają 2—4 bulwocebule przybyszowe oraz kilkanaście do kilkuset bulwopączków wielkości grochu. Bulwocebule przybyszowe w następnym sezonie uprawia się tak jak uprzednio macierzyste. Natomiast bulwopączki wysiewa się gęsto, a materiał handlowy (tzn. bulwocebule wydające kwiaty) uzyskuje się dopiero po 2—3 latach uprawy.
Niektóre rośliny ozdobne, np. cyklameny i niektóre begonie, wytwarzają bulwy. Są to zgrubiałe części podliścieniowe lub pędowe, na których wytwarzają się pączki liściowe i kwiatowe. Takie rośliny można rozmnażać przez podział bulw, uważając, aby w każdej części znajdowały się pączki, bez nich bowiem nie utworzą się nowe rośliny. Obecnie rozmnażanie przez podział bulw stosuje się bardzo rzadko.
Kłącza są to poziomo ścielące się przekształcone pędy podziemne. Każde kłącze zakończone jest pączkiem wierzchołkowym, który daje początek pędowi nadziemnemu, liściom i kwiatom. W dolnej części wyrastają korzenie. Rozmnażanie przez kłącza polega na podziale ich na odcinki, z których wyrastają nowe rośliny. Rozmnaża się tak kosaćce (irysy), pacioreczniki i konwalie. Rozmnażanie przez podział kłączy można wykonywać zarówno wiosną, jak i wczesną jesienią.
Rozłogi są to cienkie pędy płożące się po ziemi pokryte liśćmi lub łuskami. Na końcach rozłogów wytwarzają się młode rośliny, które po odjęciu od rośliny matecznej ukrzeniają się i wydają nowe osobniki (zielistka, paprocie, skalnica).