Prace w szkółce w drugim roku rozpoczynają się zwykle od ścinania podkładek na czop. Wyróżnia się dwie metody prowadzenia okulantów: bezczopowe prowadzenie, które polega na ścięciu podkładek sekatorem tuż nad przyjętym oczkiem, i czopowe prowadzenie, kiedy nad założoną tarczką okulizacyjną pozostawia się około 15-centymetrową część pieńka podkładki.
Ostatnio w szkółkach wielkotowarowych stosuje się niemal wyłącznie bez-czopowe prowadzenie okulantów, które jest znacznie mniej pracochłonne.
Przy tej metodzie całkowicie wyeliminowane jest dwukrotne przywiązywanie okulantów i wycinanie grubych niekiedy czopów. Przy bezczopowym prowadzeniu okulantów otrzymuje się jednak więcej wyłamanych i krzywo rosnących okulantów.
W czasie ścinania podkładek trzeba zwracać dużą uwagę na przezimowanie oczek Podkładki, na których Oczka nie przyjęły się pozostawiamy zwykle nie przycięte i przeprowadzamy uzupełniające szczepienie. Zamiast szczepienia można na tych podkładkach wykonać okulizację na przystawkę. Jest to zabieg bardzo opłacalny, który przy stosunkowo niskich kosztach znacznie zwiększa wydajność materiału szkółkarskiego. Szczepić można przez stosunkowo długi okres – od połowy marca do końca kwietnia. Najwcześniej szczepi się czereśnie i wiśnie, a następnie grusze i śliwy, a w końcu jabłonie. Do powtórnego szczepienia używa się zwykle zrazów tych samych odmian, którymi okulizowano podkładki w poszczególnych rzędach lub odmiany silnie rosnące, jak np. Close, Vista Bella czy Jerseymac. Do szczepienia zaleca się także odmiany łatwe do rozpoznania, jak np. podkładka Rajka Czerwonolistna, której okulanty są obecnie bardzo poszukiwane przez sadowników, do zakładania sadów z drzewek ze wstawkami skarlającymi.