WYBÓR TERENU
Najlepsze warunki dla wzrostu drzewek są w południowej i zachodniej części kraju, a także w niektórych rejonach środkowej Polski.
Przydatność terenów w środkowej części kraju zależy od żyzności gleby i ilości opadów w okresie wegetacyjnym. Gleby bardzo ciężkie lub lekkie, a także o dużej ilości „kieszeni piaskowych” nie nadają się pod szkółkę. Do produkcji drzewek owocowych najbardziej odpowiednie są tereny płaskie lub lekko faliste. Do najlepszych gleb pod szkółkę zalicza się lessy i czarnoziemy, a także żyźniejsze gleby bielicowe. Pod szkółkę należy wybierać gleby o średniej zwięzłości, przewiewne i o uregulowanych stosunkach wodnych. Poziom wody gruntowej nie powinien być wyższy niż 1 m od powierzchni gleby. Drzewka i krzewy owocowe dobrze rosną na glebie, której odczyn jest obojętny lub lekko kwaśny (pH 6,2-7,0). Gleby kwaśne przed założeniem szkółki należy nawozić nawozami wapniowymi. Wapnowanie nie tylko odkwasza glebę, ale w znacznym stopniu poprawia jej strukturę.
PŁODOZMIAN W SZKÓŁCE
Dla właściwego przygotowania gleby podstawowe znaczenie ma określone zmianowanie roślin i obfite nawożenie obornikiem. Zmianowanie w szerszym znaczeniu tego słowa obejmuje nie tylko ustalenie prawidłowego następstwa roślin po sobie, lecz również odpowiednią ich agrotechnikę. Niektóre zabiegi, jak nawożenie organiczne, wapnowanie, uprawa gleby czy stosowanie herbicydów powodują skutki trwające dłużej niż jeden rok, a niekiedy wpływają na całe zmianowanie i dlatego powinny być prawidłowo zaplanowane.
Jest to zmianowanie 7 lub 8-letnie, zależnie od tego, czy będą produkowane jednoroczne okulanty czy drzewka dwuletnie.
Najważniejszy dla szkółkarza jest ten człon zmianowania, który jest bezpośrednio związany z produkcją drzewek, a więc przedplon.
Trawy z koniczyną i rzepak na oborniku mają za zadanie wzbogacenie gleby w substancję organiczną i nadanie jej struktury gruzełkowatej. Z przedstawionego projektu zmianowania roślin wyłączona została uprawa buraków, uważana za sprzyjającą silnemu porażeniu korzeni drzewek przez chorobę powodującą guzowatość. Niepożądana jest również uprawa ziemniaków na oborniku, która może sprzyjać rozwojowi szkodliwych nicieni. Ze względu na wyczerpanie gleby ze składników pokarmowych i próchnicy oraz niebezpieczeństwo nadmiernego rozwoju szkodliwych mikroorganizmów, można drzewka na tym samym polu uprawiać dopiero co najmniej po 5-6 latach.