W drugim roku rośliny przeznaczone do rozmnażania przez odkłady pionowe ścina się wiosnę sekatorem na czop na wysokość około 5 cm nad ziemią. Z nasady tak przyciętych roślin wyrastają pionowo 2-3 nowe pędy. Z chwilą, gdy młode pędy osiągną wysokość około 12-15 cm należy je obsypać ziemią do wysokości około 10 cm. Obsypywanie wyrastających pędów powtarza się w okresie wegetacji jeszcze dwukrotnie. Pierwsze obsypywanie wykonuje się ręcznie dobrze rozdrabniając glebę, a dwa następne
można już w większym stopniu zmechanizować. Obsypywanie można bardzo usprawnić przez nagarnianie ziemi pługiem lub obsypnikiem pod rośliny mateczne. Prace ręczne ograniczone są wtedy do obsypywania nasady pędów.
Odkłady poziome otrzymuje się przez przyginanie poziome jednorocznych roślin wzdłuż rzędu. Zabieg ten wykonuje się wczesną wiosną przed rozpoczęciem wegetacji. Silnie wyrośnięte pędy matecznych roślin drzew ziarnkowych należy przed kładzeniem przyciąć, skracając wierzchołek o 20-15 cm, a pędy boczne – na 1 lub 2 oczka. Rośliny mateczne podkładek drzew pestkowych przycina się zwykle słabiej, skracając wierzchołek o kilka cm. Pędy boczne rosnące w dużej ilości, szczególnie u śliw, skraca się silniej, pozostawiając 1-2 pąki liściowe.
Tak przycięte pędy czereśni lub śliw kładziemy w uprzednio przygotowane rowki głębokości około 8 cm.
Dla łatwiejszego przyginania pędów w pierwszym roku zaleca się wykopać dołki w pobliżu korzeni (od strony przyginania pędów), aby zginanie następowało „w wiotkich korzeniach”. Niekiedy stosuje się też skośne sadzenie roślin matecznych pod kątem 45°; przyginanie pędów jest wtedy znacznie łatwiejsze. Odkłady poziome utrzymujemy przy ziemi za pomocą kulek drewnianych i innych lub sznurka nylonowego i specjalnych spinek metalowych.
Z przygiętych poziomo pędów wyrastają pionowo ku górze młode pędy, które z chwilą osiągnięcia wysokości 12-15 cm obsypuje się ziemią. Dalsza pielęgnacja wyrastających pędów jest taka sama jak odkładów pionowych.
Warunkiem dobrego ukorzeniania się podkładek jest wczesne i dokładne obsypywanie ziemią wyrastających pędów.
Celem takiego zabiegu jest wywołanie procesu etiolacji, tak zwanego wybielania dolnych części pędów przez ich zacienienie w wyniku obsypania ziemią. Dobrze ukorzeniają się tylko pędy etiolowane. Słabe często ukorzenianie się pędów jest wywołane właśnie mało dokładnym lub opóźnionym obsypywaniem młodych pędów. Dla dokładnego obsypywania wyrastających pędów gleba w międzyrzędziach powinna być przed każdym zabiegiem bardzo dokładnie rozdrobniona, najlepiej glebogryzarką. Bardzo dobre wyniki w ukorzenianiu się podkładek daje ściółkowanie międzyrzędzi starym obornikiem, słomą lub torfem w okresie jesiennym poprzedzającym odejmowanie podkładek. Glebę zmieszaną glebogryzarką z substancją organiczną uważa się za najlepszą do ukorzeniania podkładek.
Czynności pielęgnacyjne w latach następnych są podobne do wykonywanych w drugim roku. Ze starszych roślin wyrasta co roku większa liczba pędów. Przy większym zagęszczeniu częściej może dochodzić do porażenia roślin przez choroby i szkodniki, które należy zwalczać tymi samymi środkami, jakie zaleca się do ochrony podkładek generatywnych.
Plantacje mateczne podkładek powinny otrzymywać co roku zależnie od siły wzrostu podkładek następujące ilości nawozów w czystym składniku: 80-150 kg azotu, 100-180 kg potasu i 50-100 kg fosforu na 1 ha. Na glebach lżejszych stosuje się zwykle wyższe dawki (tzn. bliższe górnej granicy), a na żyźniejszych -niższe. Na plantacjach podkładek karłowych dla jabłoni należy stosować najwyższe dawki, a dla pestkowych niższe. Na starszych plantacjach otrzymuje się często duże ilości podkładek nie dorośniętych. Konieczne jest wtedy obfite nawożenie organiczne i mineralne.